คนไทยเก่งไม่แพ้ชาติไหนๆ

http://youtu.be/9SGQ71mt6pg


สันติ พิเชฐชัยกุล ศิลปิน แขนงปฏิมากรไทย ผู้สร้างชื่อในรัฐมอนทาน่า โดย คนเดินทาง
ที่บ้านเรา เรียกคนที่มี “ทักษะ” หรือความชำนาญในด้านการฝีมือว่า “ช่าง” ไม่ว่าจะเป็นช่างไม้ ช่างปูน ช่างเหล็ก ฯลฯ เป็นคำที่เราเรียกมาแต่โบราณ



เมื่อก่อนโน้นช่างมีอยู่ทั่วไปตามหัวเมือง เพาะบ่ม ศึกษาสืบทอดกันมาบ้าง เป็นแบบครูพักลักจำบ้าง ทำให้แต่ละหัวเมือง มีคนดีมีฝีมืออยู่เป็นจำนวนมาก ในแต่ละเมืองแต่ละชุมชนจะเด่นไปคนละแบบ คนที่ศึกษางานด้านนี้ จะรู้ว่าช่างแต่ละกลุ่ม มีดีกันคนละแบบ เมื่อเห็นลายมือ ก็พอคาดคะเนได้ว่า นี่เป็นสกุลช่างล้านนา นั่นเป็นสกุลช่างสุโขทัย หรือโน่นสกุลช่างเพชรบุรี ฯลฯ เป็นต้น
ช่างมีความสำคัญต่อการสร้างวัดวาอารามให้งามวิจิตร ช่างคือผู้บ้านแปงเมือง ทำให้พระมหากษัตริย์ในสมัยโน้น โปรดให้ มีการนำยอดฝีมือช่างๆ แขนงต่างมารวมไว้ เรียกว่า “กองช่างสิบหมู่” ไว้ทำงานในวังหลวง ช่างทั้งหลาย ก็จะมีการฝึกช่างเพื่อสืบทอด รุ่นต่อรุ่น อย่างไม่ขาดสาย
และหนึ่งในช่างสิบหมู่นั้น มี “ช่างปั้น” รวมอยู่ด้วย
คนไทยเราเรียกงานปั้นทั้งหลายว่า “ประติมากรรม” เรียกช่างปั้นว่า “ประติมากร”
แต่เรียกงานปั้นเฉพาะพระพุทธรูปว่า “ปฏิมากรรม” และเรียกช่างปั้นพระว่า “ปฏิมากร”
ที่จั่วหัวเรื่องมายืดยาว ก็เพื่อจะแนะนำให้ท่านผู้อ่านได้รู้จักกับ “ศิลปินปฏิมากรไทย” คนหนึ่ง เขาคือ สันติ พิเชฐชัยกุล
ซึ่งปัจจุบัน สันติ พิเชฐชัยกุล หรือ “หนึ่ง” เด็กหนุ่มจากชุมพวง นครราชสีมา กำลังเปรี้ยงปร้าง เป็นคลื่นลูกใหม่ ในวงการศิลปะในรัฐมอนทาน่า สหรัฐอเมริกา
“สันติ” ติดตามภรรยาชาวอเมริกัน “เอริค่า” มาอยู่ที่ เมืองบิ๊กโฟรค รัฐมอนทาน่า ได้เพียง 1 ปีครึ่ง
หนุ่มคนนี้ ตอนอยู่ที่ประไทย เขามีฝีมือจัดจ้านไม่เบา เขาปั้นพระพุทธรูป และพระเกจิอาจารย์ ต่างๆ มากมาย หลายวัด และปั้นหุ่นจำลองให้กับพิพิธภัณฑ์ในหลายๆ จังหวัด โดยใช้วัสดุต่างๆ ในการทำงานหลาย
มีทั้ง ไฟเบอร์กลาสเรซิ่น โลหะ ทองเหลืองแม้กระทั่งสำริด
มาถึงตอนนี้ อยากเรียนผู้อ่านเพิ่มเติมว่า ในการปั้นพระ “เกจิ” ส่วนสำคัญคือ “ความเหมือน” ตรงกับฝรั่งที่เรียกว่า”เรียลลิสติก”
แต่ฝีมือระดับของ “สันติ” เขามีเหนือกว่าคำว่าเหมือน เพราะเขาเก็บรายละเอียดไว้ทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่เส้นผมแต่ละเส้น ที่ฝรั่งเรียกว่า “ไฮเปอเรียลิสต์” ถ้าเป็นภาษาไทย น่าจะเรียกได้ว่า “โคตรเหมือน” อะไรประมาณนั้น
มีเรื่องตลกๆ เกิดขึ้น เมื่อ “หนึ่ง” หรือ “สันติ” ศิลปินโนเนม (ในสายตาของฝรั่ง) ได้มีโอกาสแสดงผลงานของเขาในอเมริกา
เขาจัดแสดงผลงาน ที่มีอยู่หลากหลาย ซึ่งในครั้งนั้น “หนึ่ง” ได้นำหุ่นรูปปั้นเหมือนจริง ชื่อ “หลวงปู่เลื่อน” หล่อด้วย “ไฟเบอร์กลาสเรซิ่น” มาจากประเทศไทย เพื่อแสดงโชว์ด้วย
ในการโชว์ผลงานศิลปะของหนึ่งครั้งนี้ ในวันแรก ไม่มีใครสนใจงานของเขาเลย
หนึ่งบอกกับเราว่า
“ผมรู้สึกผิดหวังและหมดหวัง ผมคิดว่าคนที่นี่คงจะไม่ชอบศาสนาพุทธ พอเห็นรูปปั้นพระสงฆ์ก็เดินหนี ไม่สนใจใยดี”
“ในวันที่ 2 ผมจึงเอาสีมาตกแต่งเพิ่มเติมในส่วนที่ไม่เรียบร้อย เท่านั้นแหละผู้คนจึงเริ่มสนใจ และเข้ามาถามผมว่า คุณรับจ้าง “สักยันต์” ด้วยเหรอ ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่า เกิดอะไรขึ้นกับรูปพระของผม”
“พอวันที่ 3 วันสุดท้ายของการแสดงงาน ผมจึงเขียนป้ายตัวหนังสือใหญ่ๆ โชว์ไว้ข้างล่างรูปปั้นว่า นี่คือหุ่นรูปปั้นพระแบบเหมือนจริง หล่อด้วยวัสดุ ไฟเบอร์กล๊าสเรซิ่น ห้ามจับ”
“เท่านั้นแหละครับ มีผู้คนหลั่งใหลเข้ามาชมและเข้ามาพิสูจน์ บ้างก็ว่าผมโกหก นี่คงจะเป็นนักแสดง หรือไม่ก็เป็นพระสงฆ์มานั่งสมาธิโชว์ความอดทนแน่นอน เราไม่เชื่อคุณหรอก นี่ถ้าโชว์จบแล้ว เราเห็นพระของคุณเดินได้แล้วน่าดู บางคนก็ขับรถวนไปวนมาอยู่หลายรอบจึงตะโกนถามว่า นั้นเป็นหุ่นรูปปั้นจริงๆ เหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย”
“บางคนก็ยังคิดว่าผมไม่ได้ปั้นเอง คงจะทำแม่พิมพ์ยางจากคนจริงเลย บางคนขี่จักรยานมาดู แต่พอถึงเวลาจะกลับ ก็ดันลืมเอาจักรยานกลับไปด้วย หลายๆคนก็เข้ามาดูใกล้ๆก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นรูปปั้น”
“จึงมีการพูดคุยและบอกต่อๆกันไปอย่างหนาหู ศิลปินนักปั้นที่เป็นคนมีชื่อเสียงและได้รับรางวัลมากมายของมอนทาน่าก็มาดูงานของผมและก็ยังกล่าวชมสูงด้วยว่า ตั้งแต่เป็นนักปั้นอาชีพมาเรายังไม่เคยเห็นใครปั้นได้เหมือนจริงและละเอียดเท่าคุณเลย ขอบคุณมากที่คุณมาโชว์งานดีๆให้เราได้ดู และก็เดินเข้ามาจับมือผม พร้อมพูดว่ายินดีต้อนรับสู่เมืองมอนทาน่า สหรัฐอเมริกา”
สันติ พิเชฐชัยกุล หรือ “หนึ่ง” จึงกลายเป็นปรากฏการณ์ใหม่ และสร้างความฮือฮาให้กับคนที่นี่เป็นอันมาก
ตอนนี้เวลา “หนึ่ง” ไปโชว์ผลงานศิลปะที่ใหน ก็จะได้รับความนิยมอย่างท่วมท้น ขนาดได้รับการโหวดให้ชนะ ทุกรายการที่ไปโชว์
เวลามีงานคัดเลือกศิลปินให้ประมูลงานแข่งกันเพื่อหาเงินรายได้และหัก 50 % ช่วยสังคมสงค์เคราะห์ ผลงานของ “หนึ่ง” ก็ถูกลูกค้าประมูลไปได้ในราคาที่แพงกว่าศิลปินช่างวาดรูปคนอื่นทุกครั้ง
เขามีโอกาสได้ลงข่าวในหนังสือพิมพ์ดังในเมือง ในรายการโทรทัศน์ ตลอดจนแม๊คกาซีนสำคัญอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งก็มีนักข่าวจากรัฐอื่นๆ มาเอาเรื่องราวของเขาไปเผยแพร่
“หนึ่ง” วาดหวังอยากจะนำผลงานศิลปะของเขา มาโชว์ในแอลเอ ในแคลิฟอร์เนีย เขาบอกว่า เมื่อเขาและครอบครัว พร้อมกว่านี้ รวมทั้งของรอโอกาสให้ลูกสาวซึ่งอายุ “สิบเดือนครึ่ง” โตกว่านี้อีกนิด
เรื่องของ “หนึ่ง” สันติ พิเชฐชัยกุล ศิลปินปฏิมากรไทย ยังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกมาก ในฉบับหน้า ขอเว้นไปหนึ่งฉบับ เราจะนำประเด็นอื่นๆ ที่เกี่ยวกับตัวเขามาเล่าต่อกันอีกตอน”

เครดิต เสรีชัย