อย่าให้ใจถูกหลอก...!!!

ถ้าไม่ฟังเทศน์ฟังธรรม ฟังหลักธรรมของพระพุทธเจ้า..
ก็จะไม่รู้ ก็จะหลง หรือ..ถ้าเคยฟังแต่ไม่บ่อย นานไปก็ลืม

แล้วก็ 'หลง' อีก หลงในกระแส 'อวิชชา'..'โมหะ' ...ตัวร้ายนี้
ก็จะคอยเกลี้ยกล่อมให้เราลืมถึงเรื่อง ผิดชอบชั่วดี บาปบุญ

คุณโทษ..แต่คอยแต่จะสนองกิเลสความต้องการ ที่ไม่รู้จักคำ
ว่า'พอ'..ความมืดบอดกล่อมจิตใจให้หลงระเริง ตั้งอยู่ในความ

ประมาท ชีวิตของคนเราเปรียบเสมือนเดินอยู่บนปากเหว
ถ้าประมาท พลาดพลั้งเมื่อใด เมื่อนั้นก็ดิ่งตกลงสู่ก้นเหว

แต่...ถ้าเราน้อมจิตเข้าสู่ธรรมะ เข้าสู่พระธรรมคำสั่งสอน คำว่า
'หลง'..ไปในทางที่ผิด คงไม่มี...แม้มี พอสติระลึกรู้ ก็สามารถ

กลับมาให้เห็นถูกได้ ...สัมมาทิฏฐิ..ความเห็นถูก ความเห็นชอบ
เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับ'จิตใจ' เพราะจะเป็นผู้นำพาจิตใจ

ให้กระทำในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม ถ้าไม่มีความเห็นที่ถูกต้อง ก็จะ
ทำในสิ่งที่ผิด ทำในสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์ สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจ

เปรียบเสมือน...หลงอยู่ในที่มืด จะมองอะไรก็ไม่เห็นหรือเห็นก็ไม่
ชัด คลำไปตลอด...เพราะ..'หลง'

แต่ถ้ารับฟังพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างถูก
ต้อง ก็จะมองเห็นได้ เห็นถูกจากแสงของพระธรรมนำทาง

เช่นนี้...เมื่อไม่รู้ ก็ควรศึกษา เพื่อรู้ในสิ่งที่ควรรู้ สิ่งที่เป็นสาระ สิ่งที่ถูกต้อง
เพื่อไม่ให้..ความหลง..ความไม่รู้(อวิชชา) มาหลอก จิต...มาหลอก...ใจ