..บรรยากาศมันพาไป..

       
       ย่างเข้าเดือน ห๊ก ฝน ก็ ต้กกก พร่ำๆ...เห็นสายฝนแล้วชวนให้นึกถึงเพลงนี้ทุกที มันย้ำเตือนให้นึกได้ว่า เดือน 6แล้ว มานย่างเข้า ฤดูฝนแล้วนะ แต่ตอนนี้โลกมันท่าจะสับสน มันเล่นตกทุกเดือน ตั้งแต่ต้นปียันปลายปีแบบนี้ก็ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกัน
      
       ฤดูฝนๆแบบนี้ชวนให้ จิตใจ เศร้าๆ เหงาๆ ห่อเหี่ยวยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน(มิสามารถ บรรยายออกมาเป็นคำพูดได้) ยิ่งผู้ซึ้งตกอยู่ในอาการอกหัก
รักคุด ดุ๊ด เมินแล้วไซร้  แม่จ้าว ไม่อยากจะนึกถึง สภาพคนเหล่านั้น

         เค๊าบอกว่า ช่วงฤดูฝน เป็นช่วงที่อัตราการโสด หรือ พวกถูกทิ้ง มี อัตราสูงขึ้น (อันนี้จิงรึเท็จไม่รู้...ขี้เกียจไปทำโพล์ถาม..เอาเป็นว่าคิดว่างั้นและ) แต่ไม่แน่ อาจมีผลพวงมาจาก การถูกทิ้งก่อนหน้าที่จะถึงฤดูฝนก็ได้  เลยทามให้ อารมณ์มานค้างก็ไม่แน่นะข้อนี้

        แต่ มีอีกประเภทหนึ่งที่น่าสงสารยิ่งกว่า ก็ พวก รัก สาม เศร้า เขา เธอ ฉัน ที่จริงพวกนี้ น่าเห็นใจยิ่งกว่า พวกถูกทิ้งซะอีก ให้ตายเหอะ อย่างน้อยๆ พวกที่ถูกทิ้งมานก็ เจ็บแค่หนเดียว เจ็บแล้วจบ(รึเปล่าอันนี้มันอยู่ที่วัยวุฒิและคุณวุฒิ) แต่ไอพวกรักสามเศร้านี้ซิ....เห้อออ บรรยากาศโครตเหงา แถมเรื่องของเรา แม่ง โคตะ ระ  เชรี้ยยย ...อาราย ประมาณนั้น!! 

       มาอีกประเภท รักสมหวังแต่ดั่งสวรรค์แกล้ง  รักกัน คบกัน แต่ ทำไมเราอยู่ด้วยกันไม่ได้(หลายคนอาจคิด ดูละครมากไปมั้ยคุ๊ณณ..แต่อย่าลืมไอละครที่มันน้ำเน่าดูแล้วกุเลี่ยนเนี้ย...มันก็อิงมาจากเรื่องจริงนะ)  อาจดูบางเบา ไม่น่าสงสารมากมายเท่า พวกต้นๆ...แต่อีกนัยหนึ่ง คนที่เขาเจอะเจอลักษณะแบบนี้ อาจจะเศร้า เหงา ซึม ยิ่งกว่าเป็นไหนๆ...



..................แล้วคุณละ...เป็นพวกไหน....................


อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง 

เมื่อวันเวลาที่ฝนจางฟ้า ก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ

ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ...