กลอนวันแม่

ลูกยื่นให้ "มะลิน้อย" ที่ร้อยรัก
กราบที่ตักด้วยรักแม่ไม่แปรผัน
บอกแม่ว่ารักแม่ล้นพ้นรำพัน
จะสร้างฝันให้แม่เห็นเป็นคนดี

แม่นี้มีบุญคุณยิ่งใหญ่คับฟ้า
เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก...เด็ก
ถึงแม่จะเอ็ดก็เพราะแม่รัก
จงฟูมฟักรักแม่ตลอดไป...

ไม่ได้หวังอะไรจากใครมาก
หวังเพียงแม่รับปากลูกหากเหงา
อย่านำสิ่งเสพติดมาบรรเทา
ให้ลูกเอาความรักแม่ไว้แก่ตัว
เพียงเท่านี้แม่นั้นหายห่วง
กลัวลูกนั้นโดนลวงกับสิ่งหลง
ลูกจงคิดถึงรักแม่แลมั่นคง
อย่าพะวงกับสิ่งชั่วมั่วอบาย

แม่ที่คอยโอบเอื้อเจือจุล
แม่มุ่งสั่งสอนลูกให้เป็นคนดี
ผู้ที่แสนมีเมตาปราณี
ผู้หวังดีนำเราสู่ความสำเร็จ

แม่มีบุญยิ่งใหญ่ต่อเรามาก
แม่ลำบากต่อเรามหาศาล
เรารักแม่ตลอดนานเท่านาน
จะไม่จากแม่ไปจนวันตาย

แม่รักเราด้วยใจบริสุทธ์
เวลาทุกข์แม่ดูแลและห่วงหวง
ถ้าเราเจ็บแม่เจ็บกว่าเข้าถึงทรวง
เข้าถึงดวงใจแม่แสนห่วงใย

ไม่ได้หวังให้เป็นคนเก่ง
ไม่ได้หวังให้เป็นที่หนึ่ง
ไม่ได้หวังให้มาเลี้ยงดู
แต่แม่ขอให้ลูก เป็นคนดี

สองมือใดไหนจะเท่าสองมือแม่
มอบรักแท้แข็งแก่งสุดดุจแผ่นผา
เฝ้าถนอมมอบรักปักอุรา
นี่แหละหนาคือรักแท้ของแม่เอย

แม่นั้นมีเมตตามาแต่เกิด
แม่เป็นเลิศล้ำวิชามาประสาน
น้ำใดใดใต้ฟ้าสุธาธาร
ไม่เปรียบปานน้ำใจแม่แน่นอนเอย

จะถามว่ารักใครเท่าแผ่นฟ้า
จะตอบว่ารักเสมอเหมือน
เพราะแม่นั้นคอยหวงห่วงและเตือน
เพื่อให้ลูกสุดที่รักนั้นได้ดี
จะเอาดาวเอาเดือนมาโยงร้อย
ทำสายสร้อยเอาไว้คล้องดวงใจแม่
คล้องเอาไว้ตลอดไม่เปลี่ยนแปร
เพราะรักแม่มากเกิน บรรยาย....

จะมีใครรักเราเท่าผืนฟ้า
จะมีใครคอยห่วงหายามเราเหงา
จะมีใครบ้างไหมจริงใจกับเรา
จะมีใครกันเล่า...ก็แม่เอย

สิบสองสิงหา            เราภาคภูมิใจ
มอบมะลิให้              แม่ของเราเอย

สุดฟ้า สุดดิน ไม่สิ้นรัก
ลูกประจักษ์ใจนักรักของแม่
แม้โลกกว้างไร้ใครคอยเหลียวแล
ลูกยังมั่นใจแน่ว่าแม่รัก
ความรักที่ลูกมีให้แม่
ไม่ได้แม้เพียงครึ่งลูกตระหนัก
พระคุณแม่ล้ำเลิศประเสริฐนัก
แม่เป็นหลักให้หัวใจและชีวิต
ขอก้มกราบลงแทบเท้าจากใจลูก
รักที่แม่พันผูกแนบสนิท
แม่ปลูกฝังความดี ปลูกความคิด
แม่เป็นศรีแห่งชีวิตนิจนิรันดร์

พระคุณแม่กว้างกว่ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดกว่าสิ่งไหน
แม้แผ่นดินแผ่นฟ้ามารวมไว้
ก็ยังไม่เท่าความดีที่แม่ทำ
ร้อยมะลิมาลัยหมายสำนึก
น้อมรำลึกเชิดชูคู่เช้าค่ำ
จะเชื่อแม่ฟังแม่และจดจำ
ลูกจะทำความดีแต่นี้เอย

พระคุณแม่เลิศเลิศฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล
พระคุณแม่ล้ำฟ้าสุธาธาร
ใครจะปานแม่ฉันนั้นไม่มี

พระคุณแม่บริสุทธิ์ดุจน้ำฝน          
น้ำใจล้นความดีที่หล่อหลอมคือน้ำทิพย์ผ่อนเข็ญ                      
ลำเค็ญตรอมน้ำจิตน้อมกตัญญูลูกรู้คุณ

อยากจะกล่าวถึงรักสุดละมุน สุดอบอุ่นกรุ่นไอใหญ่ไพศาล
เป็นรักที่ยืนยงมั่นคงนาน ด้วยใยสานถักร้อยเป็นรอยใจ
อันแม่นี้มีบุญคุณใหญ่นัก สุดจะทักเทียมได้ในโลกหล้า
หาสิ่งใดมาเปรียบในโลกา ก็ไม่เท่าคุณค่าแม่เราเอย

คือผู้ให้กำเนิดประเสริฐยิ่ง
แม่เป็นมิ่งขวัญคนบนแหล่งหล้า
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา
แม่สูงค่าเกินสรรค์คำบรรยาย

แม่เฝ้ารักเฝ้าห่วงดังดวงเนตร
มิอยากให้เกิดเหตุเรื่องเสียหาย
เกรงลูกจักหม่นหมองต้องอับอาย
ระวังกายให้พ้นคนนินทา


แม่จึงเป็นสตรีที่มีกิจ
ต้องใกล้ชิดพิศดูอยู่คอยท่า
แม่สอนสั่งหวังช่วยด้วยเมตตา
เป็นมารดาที่ดีศรีครอบครัว.....

สิบสองสิงหาคม
ขอทิพย์พรมพระพรชัย
เฉลิมพระชนม์ไท้ ธ
ผู้เทียบเปรียบมารดร
ดาลทางดำรงชีพ
เป็นประทีปวิถีจร
เจิมสุขสู่นิกร
ร้อนลำเค็ญกลับเย็นดี
เรียงถ้อยร้อยลำนำ
มาลัยคำขึ้นชุลี
ถวายพรพระพันปี
ราชินีศรีแม่ไท
เป็นทั้งมิ่งแลขวัญ
ทุกสิ่งสรรพ์ประเสริฐไซร้
ขอพระรัตนตรัย
บันดาลไท้ทรงพระเจริญ

แม่รักลูก ลูกก็รู้ อยู่ว่ารัก
แม่ประจักษ์ บ้างไหม ใครรักแม่
ลูกคนนี้ มีรักให้ ไม่เชือนแช
ลูกรักแม่ รักนิรันดร์ จนวันตาย

ถ้าไม่มีแม่คงไม่มีหนูในวันนี้
ถ้าไม่มีแม่น้ำตาที่ไหลคงไม่หยุด
ถ้าไม่มีแม่คงไม่มีรอยยิ้มของหนู
ถ้าไม่มีแม่หนูคงก้าวต่อไปไม่ไหว

พระคุณแม่แม้เราตายกี่ชาติก็ไม่หมด
ไม่มีลดลงเลย......ใครเอ่ยถาม
แม้นยามเจ็บยามเหนื่อยก็ไม่คร้าม
ต่อไปนี้เราจะดูแม่เราเอง

งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น
ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง
วันเกิดส่ง ชีพสิ้น เร่งวันตาย
อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้
หญิงแก่ๆ นั่งคอย และคอยหา
โอ้วันนั้น เป็นวัน อันตราย
แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์
วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไร มิได้บ่น
กว่าเจ็บท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา
ทำไมถึง เรียกกัน ว่าวันเกิด
วันผู้ให้ กำเนิด ประเสริฐกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา
ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้
เลิกจัดงาน วันเกิด เสียเถอะนะ
ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่
ระลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด
อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว

อยากให้ฟังบางคำจากความรู้สึก
ส่วนลึกที่ไม่เคยพูดไป
ให้รู้ว่าใครคนหนึ่งมีความซาบซึ้งสักเท่าไหร่
กับความรัก กำลังใจที่แม่ส่งให้ฉัน
เส้นทางยาวไกลจะไปถึงฝั่ง กี่ครั้ง ที่ต้องไหว หวั่น
แต่แม่ก็อยู่ไม่ห่าง ยังเติมความหวังข้างๆกัน
ทำให้ฉันยังเข้มแข็งและมีแรงใจ
อยากให้แม่รู้จริงๆ รักแม่จริงๆ
ให้แม่เป็น ยิ่งกว่าคนสำคัญ
หากไม่มีแม่วันนั้น ก็คงไม่มีวันนี้
สิ่งที่ฉันเป็น สิ่งที่ฉันมี ตรงนี้
ฉันรู้ดี ว่าฉันได้จากใคร

คนที่รักเรายิ่งกว่าสิ่งไหน
ให้กำเนิดเกิดมาด้วยดวงใจ
เหนืออื่นใดให้ชีวีที่ดีงาม
ยามเราเล็กแม่เฝ้าทะนุถนอม

เฝ้าเห่กล่อมด้วยรักที่ล้นหลาม
ยุงริ้นไรมิได้ไต่ตอมตาม
อีกทั้งนามตั้งไว้ให้มงคล
ยามเมื่อลูกเติบใหญ่ใช่หมดห่วง
เป็นเหมือนบ่วงผูกพันทุกแห่งหน
เพิ่มความรักความห่วงใยให้กังวล
แม่ทุกคนคงเป็นเช่นเดียวกัน
เรารักแม่แค่ไหนเราไม่รู้
แต่ที่รู้แน่แน่แม่รักฉัน
รักของแม่ยิ่งใหญ่อเนกอนันต์
ร้อยหมื่นพันทดแทนได้ไม่เพียงพอ
ที่สิบสองสิงหาเวียนมาถึง
ลูกคำนึงถึงคุณของแม่หนอ
แม่ทุกข์ยากลำบากมามากพอ
หวังเพียงรอลูกไซร้ให้ได้ดี
สองมือกราบแทบเท้าด้วยเคารพ
ขอน้อมนบคุณแม่มารศรี
จะรักแม่เทียบเท่าดวงฤดี
ตราบชีวีลูกนั้นนิรันดร์เทอญ......…