ชีวิตคือความบังเอิญ... แต่ความบังเอิญบางครั้ง ก็เปลี่ยนแปลง..มุมมองเราใหม่ทั้งชีวิตได้ |
ผมไม่เคยเชื่อในข้อความนี้...จนกระทั่งวันธรรมดาวันหนึ่ง |
ที่ผมเปิดมือถึอขึ้นตอนเช้า ผมได้รับข้อความ SMS บอกว่า |
ผมมีข้อความเสียงฝากไว้ ใน Voice Mail Box ของผมให้โทรเข้าไปฟัง... |
เสียงของคนที่ฝากข้อความไว้นั้นผมไม่คุ้นเอาเสียเลย... |
แต่เสียงเศร้าของชายสูงวัยนั้น ทำให้ผมสะดุดใจผมอย่างยิ่ง |
ชัย...นี่พ่อนะ พ่อพยายามติดต่อลูกหลายครั้ง แต่ติดต่อไม่ได้ |
คือ พ่อต้องเข้ารพ.ไปผ่าตัดอาทิตย์หน้า หมอให้พ่ออยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่พรุ่งนี้ |
ตอนนี้ที่บ้านไม่มีคนอยู่..ถ้าลูกว่างก็แวะมาได้ที่โรงพยาบาลโคราช |
บางทีพ่ออาจจะเหลือเวลาไม่มากนัก...... เสียงปลายทาง..สิ้นสุดลง |
ผมไม่ได้ชื่อชัย...และผมก็ไม่มีพ่ออยู่โคราช |
มันทำให้ผมรู้สึกแย่ หากไม่ลุกมาทำอะไรสักอย่าง |
ผมโทรกลับไปหมายเลขที่ฝากข้อความไว้....ซึ่งเป็น โทรศัพท์บ้าน.. |
ผมโทรไปหลายต่อหลายครั้ง |
ไม่มีคนรับสาย....ใช่ป่านนี้เค้าคงอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว |
ผมได้แต่ถอนใจและพยายามบอกว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว... |
แต่ตอนเย็นของวันนั้น ผม หาทางออกได้ว่า |
ผมน่าจะลองโทรไปหาเบอร์มือถือที่ใกล้เคียงกับผมดู |
เผื่อบางทีอาจจะมีเบอร์ใด...ที่อาจจะเป็นลูกชายของคนที่ฝากข้อความไว้ก็ได้ |
เพราะถ้ากดผิดได้แสดงว่าหมายเลขคงจะห่างกันไม่มากนัก |
ผมตัดสินใจไล่...กดเบอร์มือถือ ที่ใกล้เคียงกับเลขหมายโทรศัพท์ของผม |
ตั้งใจว่าจะกดแค่สิบเบอร์แรกเท่านั้น โดยเรียงจากเลขที่ใกล้เคียงกันมากที่สุด |
มันไม่สนุกเลยที่คุณจะต้องโทรไปหาใครที่ไม่รู้จักแล้วบอกเค้าว่า |
สวัสดีครับ คุณชื่อชัยหรือเปล่าครับ... |
ผมเป็นคนที่มีเลขหมายโทรศัพท์มือถือใกล้เคียงกับคุณ |
คือคุณพ่อคุณคงกดเบอร์ผิดและฝากข้อความไว้ คือ ท่านบอกว่า |
ท่านกำลังจะเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่โคราชอาทิตย์หน้า.... |
ทายซิครับ...ผมได้รับคำตอบ....อะไรบ้าง? |
บ้างก็วางสายใส่อย่างไม่ปราณี... |
บ้าง..ก็ถามกลับมาว่า คุณบ้าหรือเปล่า? |
แต่คำตอบยอดนิยมที่ผมได้รับ...คือ...."ขอโทษนะค่ะ... |
ดิฉันไม่ซื้อประกันตอนนี้...และทำบัตรเครดิตครบทุกธนาคารแล้วค่ะ" |
ผมอยากจะบ้าตาย..ผมไม่ได้พูดอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องประกันกับบัตรเครคิตซะหน่อย.. |
บางที...คนสมัยนี้คงยุ่งเกินกว่าที่จะคุยกับคนแปลกหน้า..ก็ได้มั้ง…… |
จากที่ตั้งใจว่า จะโทรแค่ 10 เบอร์ที่ใกล้เคียงเท่านั้น |
แล้วผมก็ ลามปาม...โทรไปถึง.สามสิบเบอร์ |
แต่ในที่สุด.ผมก็ต้อง..ถอนใจ ..หมดหวัง..เมื่อเบอร์สุดท้ายก็ติดต่อไม่ได้ |
ผม...ตัดสินใจฝากข้อความ Voice Mail ของหมายเลขที่ผมลองสุ่มโทรไป... |
ด้วยประโยคที่ผมพูดซ้ำกันมากกว่า 30 รอบ อย่างเชี่ยวชาญ |
สวัสดีครับ คุณชื่อชัยหรือเปล่าครับ... |
ผมเป็นคนที่มีเลขหมายโทรศัพท์มือถือใกล้เคียงกับคุณ |
คือ คุณพ่อคุณคงกดเบอร์ผิดและฝากข้อความไว้ |
คือ ท่านกำลังจะเข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาลโคราชอาทิตย์หน้า.... |
ผมพยายามปลอบใจตัวเองว่า...ผมทำดีที่สุดแล้ว...และไม่ควรรู้สึกผิดอะไรอีก |
ผมหลับตานึกภาพพ่อของคนที่ชื่อชัย....ที่ต้องนอนป่วยอย่างโดดเดี่ยวที่โรงพยาบาล |
ผมได้แต่หวังว่าเค้าจะมีช่องทางการติดต่อสื่อสารอย่างอื่นที่ทำให้สองคนนี้ได้คุยกัน |
แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์จากเลขหมายหนึ่งเข้ามา.... |
ขอโทษนะครับ...คุณใช่คนที่ฝากข้อความไว้ใน Voice mail ของผมหรือเปล่า? |
ผมชื่อชัย.. |
เขาวางหูและเงียบหายไปพัก...และโทรกลับมาขอบคุณผม |
เพราะที่โรงพยาบาลโคราชยืนยันว่ามีคนป่วยเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายที่ชื่อตรงกับคุณพ่อของเค้าจริง ๆ |
ผม...อึ้งไปพัก..เมื่อรู้ว่า...น้ำเสียงล้าๆ...ที่ผมได้ยินจาก Voice Mail Box |
นั้นเกิดจากการเป็นโรคร้ายระยะสุดท้าย.. |
ชัยรีบเดินทางกลับไปโคราช เขาไปถึงก่อนที่พ่อจะผ่าตัดแค่หนึ่งวัน |
ชัยโทรมาขอบคุณผมอีกครั้ง |
เขาเล่าว่าสาเหตุที่..เขาต้องปิดมือถือ หนีหน้าครอบครัว..และคนอื่น |
เพราะธุรกิจที่เขาทำที่กรุงเทพมีปัญหา... |
เขาต้องหนีเจ้าหนี้...ที่ตามทวงอย่างหนัก |
เขาบอกว่า...แต่สิ่งที่โชคดีที่สุดของเขา..ตอนนี้ |
อย่างน้อย เขาก็ได้มีเวลาได้ดูแลพ่อ แม้จะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายก็ตาม |
ผมยังเก็บข้อความเสียง ของคุณพ่อของชัยเอาไว้ และแอบกด |
และแอบกด เข้าไปฟังอีกหลายครั้ง เพราะท่ามกลางชีวิตที่ยุ่งวุ่นวาย.. |
จนไม่มีเวลาจะสนใจคนอื่น..ของผม |
ข้อความเสียงนั้น ใน Voice Mail Box ที่ผมได้รับโดยบังเอิญนั้น.. |
คอยเตือนให้ผมรู้ซึ้ง ถึงความหมายของคำว่า |
"การที่เรายอมลำบากเพียงเล็กน้อย...เพื่อคนอื่นบ้าง นั้น |
ใครจะรู้ว่า...บางที มันอาจจะหมายถึงสิ่งที่มีค่าที่สุดของอีกคนหนึ่งก็ได้" |
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
