งูจงอาง

ในช่วงปลายปีที่ผ่านมา ได้รับการติดต่อในการถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับงูจงอางจากทีมงานจากยุโรปชาติหนึ่ง ในใจก็นึกหวั่น เพราะการเข้าป่าเพื่อถ่ายสารคดีโดยไม่มีการเตรียมสัตว์เข้าฉาก (อย่างสารคดีแทบทั้งหมดทำ) มีความเสี่ยงสูงที่จะแห้ว เพราะงูจงอางเป็นผู้บริโภคชั้นยอดๆ แล้วของพิรามิด แต่ผู้ประสานก็บอกว่าไม่เป็นไรถ้าไม่เจองูจงอาง เจองูอะไรก็ได้ เพราะเขาสามารถตัดต่อภาพที่มีการถ่ายจากบ้านโคกสง่า และสถานเสาวภาไว้แล้ว ทางผมเองก็พยายามประสานกับคนในพื้นที่ว่าถ้าเจอก็ช่วยแจ้งให้ทราบด้วย เผื่อสำรองไว้เข้าฉาก แต่ทั้งหมดผมกำหนดเงื่อนไขไว้ว่าเมื่อถ่ายทำเสร็จแล้ว จะต้องปล่อยงูกลับที่เดิมเท่านั้น เพราะงูจงอางเป็นสัตว์คุ้มครอง และพื้นที่ที่เข้าไปถ่ายทำเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า

จนเหลือเวลาอีกสัปดาห์เดียวก็ได้งูเข้าฉากตัวแรก แม้ไม่ใช่จงอางก็ตาม

ปล. ตัวนี้ก็อยู่ภายใต้เงื่อนไขเช่นกัน แม้ไม่ใช่สัตว์คุ้มครอง
ปล.อีก การถ่ายภาพงูพิษบนฐานของความประมาท อาจทำให้ไม่มีโอกาสถ่ายรูปได้อีก

ในวันที่การทำงานจริงเริ่มขึ้น เราก็จัดการถ่ายทำกับดาราประกอบฉากตามเนื้อหาที่เขาวางไว้ทั้งในป่า และในบ้าน

ตกบ่ายแก่ๆ ..ก็เป็นการตามหารักสุดขอบฟ้าของจริง ท่ามกลางแดดที่ร้อน และความอ่อนล้าของทีมงาน เพราะเขาคุ้นเคยกับอากาศที่เย็น(หรือหนาวสำหรับคนไทย) ทำให้ผมตัดสินใจหยุดการเข้าป่าในรอบนี้ เพื่อเก็บแรงไว้รอบกลางคืนที่จะเดินสบายกว่า และเป็นพื้นที่รับประกันการพบงู แม้อาจไม่ใช่จงอางก็ตาม

ระหว่างทางกลับจนจะสุดเส้นทาง ทีมงานฝ่ายไทยคนหนึ่งตะโกนลั่นว่า งู!!!! ทำให้ทีมงานที่เดินขึ้นตลิ่งไปเกือบหมดต้องกลับลงมา น้องเขาก็ชี้ว่ามันหนีไปทางโพรงดินขนาดใหญ่ แน่นอน..เป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องไปดูว่าเป็นงูอะไร

ปล. การไปมุดๆ หน้าโพรงที่มีงูพิษร้ายแรง อาจเกิดอันตรายได้ ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำที่เหมาะสม

เห็นแววตาประกายปิ๊งๆ ยัง

ปล. รูปนี้ถ่ายจากระยะที่ปลอดภัย ในขณะที่ผมอยู่ในระยะเสี่ยงภัย

แม้จะเกิดอุบัติเหตุกับผมเล็กน้อยในจังหวะที่มันฉกสวนผม แต่..ก็กลายเป็นมีแค่ผมที่ต้องรีบทำหน้าที่ต่อ จากคำบอกเล่าของผู้ร่วมเหตุการณ์ ฝรั่งที่ทำงานกับงูพิษเขตร้อนชื้นมาครึ่งชีวิตเกิดอาการช็อกชั่วคราว โดยมีการชักตะขอ เข้าๆ ออกๆ จากกระเป๋าขาตายอยู่กับที่เลย

และแล้ว สถานการณ์ทั้งหมดก็ถูกควบคุม


ปล. การจับงูพิษร้ายแรงเป็นอันตรายถึงชีวิต กรุณาอย่าเลียนแบบโดยขาดวิจารณญาน ผู้ปกครองควรแนะนำอย่างยิ่งไม่ว่าจะอยู่ช่วงวัยใดก็ตาม

เป็นงูจงอางเพศผู้ ขนาดสองเมตรเศษ ซึ่ง เป็นวัยที่กำลังดุ และเปรียวมากที่สุด การถ่ายทำก็ดำเนินต่อหลังจากนี้ แล้วผู้กำกับ(ซึ่ง มาช้า)อยากให้จับใหม่ ผมจึงขอปฏิเสธด้วยเหตุผลข้างต้น และงูก็ตื่นแล้ว ดังนั้นหลังจากปล่อยจะมีโอกาสเกิดได้สองเหตุการณ์ คือ งูย้อนมาฉกทันที หรือหนีอย่างเร็ว ซึ่ง การหนีในลักษณะนี้ไม่มีใครวิ่งตามมันทันแน่นอน หากมันเป็นงูขนาดสักสี่เมตร ผมว่ายังพอทำตามเขาต้องการได้ เพราะมันมักไม่รีบหนี แต่จะอยู่เพื่อเตรียมป้องกันตัวก่อน ซึ่ง มีโอกาสจับใหม่ได้มากกว่า ในที่สุดก็ถึงฉากจบ คืองูถูกปล่อยกลับ ก็เป็นไปตามที่คาด เพราะงูกลับมาแว้งผมอีกครั้งก่อนหนีไปตามทิศทางที่ผมต้องการเพื่อความปลอดภัยของทีมงานทั้งหมด

ปล. การจับงูพิษร้ายแรงเป็นอันตรายถึงชีวิต กรุณาอย่าเลียนแบบโดยขาดวิจารณญาน ผู้ปกครองควรแนะนำอย่างยิ่งไม่ว่าจะอยู่ช่วงวัยใดก็ตาม

ขอขอบคุณหัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา ที่มอบโอกาสให้สัมผัสประสบการณ์ที่ดีที่สุดในชีวิตอีกครั้ง หมอก๊ง และน้องไก่ แห่งมูลนิธิช่วยชีวิตสัตว์ป่า(WARF) ที่ได้ร่วมชะตากรรม พี่มลแห่งคลองนาคาที่แม้มาแจมทีหลัง แต่งานจะกร่อยทันทีที่ขาดพี่ และที่ขาดไม่ได้คือ ผบ. ทั้งใหญ่ และใหญ่กว่า ที่เคียงข้างตลอดทริปแม้ในขณะที่เสี่ยงอันตรายที่สุด

ปล. การจับงูพิษร้ายแรงเป็นอันตรายถึงชีวิต กรุณาอย่าเลียนแบบโดยขาดวิจารณญาน ผู้ปกครองควรแนะนำอย่างยิ่งไม่ว่าจะอยู่ช่วงวัยใดก็ตาม

ลป. ภาพชุดจงอางเป็นผลงานของคนอื่นทั้งหมด ขออนุญาตเอามาตัดๆ แปะๆ นะขอรับ ส่วนภาพจากใครก็เพ่งมองเอาเอง กระผมได้แจ้งในรูปแล้ว