ชีวิตของเราดีแค่ไหน?

อันนี้ นั่ง รือ กะทู้ เก่า ๆมา เห็น น่าสนใจ เอามาลง ให้ดูอีกทีค่ะ

เคยเห็นแล้วก็ขอโทษน่ะค่ะ
โอ้ย! ทำไมไม่เห็นมีอะไรกินเลย (ทั้งๆ ที่อาหารเต็มโต๊ะ)...อิ่มแล้ว กินไม่ไหวแล้ว (ทั้งๆ ที่อาหารยังเหลืออีกบานเบอะ)...เชื่อว่าคงมีหลายๆ คนมีอาการแบบนี้เกิดขึ้น แต่คุณรู้หรือเปล่าว่าในขณะที่คุณกำลังเอร็ดอร่อยกับอาหารอันโอชะราคาหลายบาท แถมยังชอบกินทิ้งกินขว้าง ณ อีกฟากโลกใบเดียวกัน เวลาเดียวกัน วันเดียวกัน ยังมีเพื่อนร่วมโลกอีกหลายคน ที่รอคอยอาหารอย่างหิวโหย

         ตัวอย่างเช่น เด็กๆ ตัวดำ หัวโต พุงโต ก้นตอบ ผอมมีแต่กระดูกหุ้มหนัง นอนรอความตาย ไม่มีเสื้อผ้าใส่ ไม่มีเกมส์เล่น ไม่มีห้างสรรพสินค้าหรือร้านอาหารให้เข้า แถมยังต้องก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรม ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แต่เพียงแค่เกิดมาในดินแดนต้องคำสาป สภาพบ้านเมืองแห้งแล้ง อยู่อย่างอดๆ อยากๆ

         ที่น่าเศร้าที่สุดคือ...เด็กๆ พวกนี้เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะมีอะไรอาหารหรูๆ ในภัตราคารแสนแพง ขนมอร่อยๆ ยี่ห้อดังกิน แต่หวังเพียงแค่จะมีข้าวสักเม็ดหรือน้ำสักหยดตกถึงท้อง พอมีท้องอิ่มเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ

         รู้อย่างนี้แล้ว...คุณยังคิดว่าตัวเองลำบากอีกหรือ? ยังจะกินทิ้งกินขว้างอีกหรือ? ต่อไปอยากให้ทุกคนสัญญานะว่าจะไม่กินทิ้งกินขว้าง โดยเฉพาะข้าว เพราะกว่าที่ชาวนาจะทำเป็นเมล็ดข้าวออกมาต้องลำบากขนาดไหน และยิ่งเศรษฐกิจปัจจุบันที่ข้าวราคาพุ่งสูงขึ้นแล้วก็อยากให้ทุกคนกินข้าวให้หมด"ท่องไว้ว่าๆ... ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขวาง เป็นของมีค่า ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา"



เครดิตจาก Google และ kapook ค่ะ