นานมาแล้ว ดินสอเป็นเพื่อนกับยางลบ ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำอะไร ด้วยกัน
...หน้าที่ของดินสอ ก็คือ เขียน มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ
...หน้าที่ของยางลบคือ การลบ มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ ทุกเวลา /love /
...เวลาผ่านไปนาน หลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา
...จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า ดินสอ : เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว
...ยางลบ : ทำไมหล่ะ ดินสอ: ก็เราเขียน นายลบ แล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย
...ยางลบ : เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด ทั้งคู่จึงแยกทางกัน
...ดินสอ พอแยกทางกับยางลบ มันก็ดีใจ ที่สามารถเขียนอะไรได้ตามใจมัน
...แต่พอเวลาผ่านไป มันเริ่มเขียนผิด ข้อความสวย ๆ ที่มันเคยเขียนก็สกปรก
...มีแต่รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบจับใจ
...ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอ มันก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป
...พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า เพราะไม่มีอะไรให้ลบอีก
...มันคิดถึงดินสอจับใจ ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่
...คราวนี้ ดินสอเขียนน้อยลงเขียนแต่สิ่งที่ดี ส่วนยางลบก็ลบ
...เฉพาะที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น
...ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการ"จำ" ดินสอ ตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี
...แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดี ๆเท่านั้น
...ส่วนการลบเปรียบเหมือนการลืม ยางลบในตอนแรกก็ลืมทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี
...แต่ทุกครั้งที่ลืมเรื่องไม่ดีตัวมันก็จะสกปรก แต่ตอนหลัง มันเลือกลืมแต่เรื่องไม่ดี
... หรือคือการให้อภัยนั่นเอง ฉะนั้นการเปรียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจญาติมิตร
...คือ การจำแต่สิ่งดี ๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง
..........ขอให้ทุกคนเป็นอย่างดินสอกับยางลบตอนหลังนะ......................
ผู้เขียน..เชื่อว่า ชีวิตคนเราปรับปรุงแก้ไขกันได้ ขอให้เราเรียนรู้ที่จะมอบความรัก และให้อภัยต่อเพื่อน มนุษย์ด้วยกัน
ชีวิตก็จะมีความสุข โดยเฉพาะ การที่มีเพื่อนดี ๆ สักคนก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ
เครดิต www.siamfun.com
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
