ทำไมถึง..เหงา

.... คุณเชื่อไหมว่า...
ความรักกับความเหงาอยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียวเท่านั้น
ความรักมักแสดงตนให้เราได้เห็นคุณค่า
ได้เรียนรู้กับมันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

คนเราเลือกที่จะมีความรักมากกว่าที่จะมีความเหงา
แต่นั่นก็เป็นเรื่องธรรมชาติ
เพราะมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมยอมต้องการเพื่อนตลอดเวลา
คนเราเรียนรู้ที่จะรัก
จมอยู่กับคำว่าความรักจนกลายเป็นผูกติดกับมัน
บางคนผูกติดกับความรัก
จนกระทั่งความรักไม่มีอากาศหายใจ
สุดท้ายแล้วความรักก็ตายจากและหลีกหนีเราห่างไกลไปเรื่อยๆ
ท้ายที่สุดเราก็เหลือเพียงความเหงาและเดียวดายเท่านั้น
ที่ยังอยู่ ตัวเราเองมักคิดว่าที่มีความเหงาเกิดขึ้น
เพราะความรักจากเราไป

แต่แท้จริงแล้ว
มันอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลาต่างหากล่ะ
คิดดูสิห่างเราไม่มีความเหงา
จะทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะมีความรักได้อย่างไร
เราจะมองเห็นความรักเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดได้หรอ


ไม่เลยเรามองไม่เห็นหากเราไม่ได้เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว
และได้รู้จักกับเพื่อนที่ชื่อว่าความเหงา
ความเหงาคอยอยู่เป็นเพื่อนเรา
คอยให้กำลังใจเราว่าเราจะต้องรักตัวเองให้มากขึ้นนะ
อยู่เพื่อตัวเราเองทำวันทุกวัน
ให้มีความสุขได้ด้วยตัวของเราเอง


. . . เมื่อเราเรียนรู้ที่จะเหงา . . .
เชื่อเถอะว่า อีกไม่นานนักหรอก
เราก็จะได้เรียนรู้ที่รัก
มันเป็นวัฏจักรที่ไม่มีวันจบสิ้นและ
เราทุกคนไม่มีทาง
ที่จะเถียงตัวเองได้เลยว่า
เราไม่รู้จักทั้งความรักและความเหงา