ผู้ชายนับ 10 --*-- ผู้หญิงนับ 0

ผู้ชายนับ 10 --*-- ผู้หญิงนับ 0

ผู้ชายนับ - 10. ผมเกือบเดินกลับเข้าออฟฟิศแล้วสิ ถ้าไม่เห็นเธอเดินเข้ามา
นางฟ้าของผมวันนี้เธอใส่เสื้อสีขาว กระโปรงสีชมพู
เธอดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นแก้มแดงๆ
ผมเดินเสไปเสมาหาอะไรกินอีกหน่อย ทั้งๆ ที่อิ่มจะแย่แล้ว
ทั้งนี้ก็เพื่อเฝ้ามองนางฟ้าเวลาพักเที่ยงของผม
อยากรู้จักเธอจัง ทำไงดีหว่า

ผู้หญิงนับ - 0. ฉันสังเกตเห็นเขาตั้งหลายวันแล้วละ คนอะไรก็ไม่รู้
กินเส้นเล็กน้ำเนื้อเปื่อยได้ทุกวัน ไม่รู้จักเบื่อมั่งเลย หน้าตาเขาตลกดีนะ
นี่ถ้าเขาจะสร้างหนังโดราเอมอนเดอะมูฟวี่
ฉันคงจะอี-เมล์ไปบอกผู้กำกับให้มาเชิญพี่แกไปเล่นเป็นโนบิตะ

ผู้ชายนับ - 9. วันนี้ผมตัดสินใจจะแอบตามเธอไปดูว่าเธอทำงานที่ไหน
เพราะเธอไม่ใช่พนักงานบริษัทเดียวกับผม แต่ที่แน่
กว่าเธอจะลงมากินข้าวก็เกือบบ่าย และกว่าจะกลับก็จวนบ่ายสอง
แต่ที่ทำงานเธอคงอยู่แถวนี้ฟแหละ

ผู้หญิงนับ -1. พี่กุ้งชี้หมอนั่นให้ฉันดูแล้วหัวเราะคิกคัก
อีตาโนบิตะนั่นเอง! เขาทำเป็นเดินโทรศัพท์ตามพวกเรามาห่างๆ
สงสัยพี่แกจะแอบชอบใครสักคนในกลุ่มเราแน่ๆ เลย (สงสัยจะเป็นพี่กุ้งแฮะ ก็เธอสวยออกซะงั้น)
เอ..เอาเข้าจริงๆ อีตานี่มองจากมุมเฉียงๆ ก็ดูดีเหมือนกันนะ

ผู้ชายนับ - 8. เธอทำงานแถวนี้จริงๆ ด้วย
เธอทำงานอยู่ในสถานทูตแห่งหนึ่งในหลายๆ แห่งแถวนั้น
แต่เป็นหน่วยงานย่อยเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความร่วมมือ
และเป็นโรงเรียนสอนภาษาไปในตัวด้วย
โรงเรียนสอนภาษาเหรอ... เออเข้าท่า

ผู้หญิงนับ - 2. อีตาโนบิตะถ้าจะเอาจริงแฮะ! วันนี้บุกมาถึงที่เลย
มาหยิบโบรชัวร์อะไรให้วุ่นเลย อยากรู้เหมือนกันแฮะว่าแกจะมาจีบใคร

ผู้ชายนับ - 7. พักเที่ยง ผมยังไม่ไปกินข้าว แต่เดินมานั่งกินกาแฟอยู่ที่
Cafe ของสถานทูต รอนางฟ้าเสด็จลงมาเสวยภักษาหาร
หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ... ที่นี่เขาใช้กาแฟพันธุ์อะไรมาชงเนี่ย
เมื่อเธอลงมา คราวนี้ผมจะต้องชวนเธอคุยให้ได้

ผู้หญิงนับ -3. “นี่ พี่กุ้ง อีตาโนบิตะมารอพี่แหนะ
นั่งกินกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ด้วย”
“จริงง่ะ! เขาสมัครเรียนอะไรหรือเปล่าอ่ะ..หนิง”
“ไม่หรอกพี่ เขามารอพี่อ่ะแหละ
สงสัยวันนี้พี่กุ้งไม่ได้กินข้าวกะพวกหนูแล้วละ”
“บ้า เหลวไหล!!!”

ผู้ชายนับ - 6. “คุณครับ ทำงานที่นี่ใช่หรือเปล่าครับ” ผมเดินเข้าไปถามเธอ
“ผมสนใจจะเรียนภาษาฝรั่งเศสครับ
แต่มีคอร์สไหนสำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างผมมั่งไหมครับ”

ผู้หญิงนับ -4. อีตาโนบิตะเขาเข้ามาคุยกับฉัน เขาถามฉัน!!!
เขามารอฉันหรอกเหรอเนี่ย
แล้วอย่างงี้ ทุกวันที่เขามอง...ก้อ.... หวาย

ผู้ชายนับ - 5. วันนี้เธอน่ารักเป็นพิเศษขึ้นอีกหลายเท่า
แก้มงี้แดงน่ารักเชียว เธอบอกให้เพื่อคนอื่นไปทานข้าวกันก่อน
ส่วนเธอยอมเข้ามาคุยกับผมใน
Cafe และแจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียนให้ฟัง

ผู้หญิงนับ -5. พี่กุ้งน่ะสิ ทำขยิบหูขยิบตาให้ฉันคุยกับเขา จะบ้าเหรอ
แต่ก่อนที่ฉันจะทันตอบอะไรได้ พี่กุ้งก็ชิงบอกว่า
“อ๋อ ยินดีค่ะ มีอะไรก็ปรึกษาน้องหนิงได้นะคะ น้องเขาดูแลเรื่องนี้อยู่พอดีค่ะ”

ผู้ชาย - ผู้หญิง
“คุณ...เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาบ้างหรือเปล่าคะ”
“ไม่เคยครับ เอ้อ...ผมชื่อเอกครับ...”
“หนิงค่ะ”
“หนิงทำงานที่นี่นานหรือยังครับ หนิงจบเอกภาษานี้มาเหรอครับ”
“ค่ะ หนิงเพิ่งจบได้ปีเดียวเอง”
“ขอผมเลี้ยงข้าวนะครับ หนิงอุตส่าห์คุยกับผมตั้งนาน อดไปกินข้าวกับเพื่อนเลย”
“อุ๊ย อย่าเลยค่ะ ในนี้แพงออก ไว้คราวหน้าดีกว่าค่ะ”

คราวหน้า!!! คราวหน้า ได้ยินกันไหมครับ ท่านผู้ฟัง เข้าทางผมเลย

“คุณหนิงมีเบอร์มือถือไหมครับ ยังคุยไม่จบเลย พอดีผมต้องกลับไปทำงานแล้ว”

บ้า!!! ฉันพลาดไปได้ไงอ้ะ

“อ้อ...ก้อ เอ้อ มีค่ะ ... 0 1 6 1 5...”

ให้เบอร์เค้าไปทำไมอ่า... แง้ๆๆๆๆ ฉันจิกกระดาษทิชชูในมือจนเละเป็นปุยเหมือนปลาดุกฟู

ผู้ชายนับ - 4. ผมคุยกับน้องหนิง (เธออ่อนกว่าผมสี่ปี) สองสามคืนติดต่อกัน
คืนละหลายๆ ชั่วโมง ตอนกลางวันก็ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
แต่ก็ได้แค่นั้นเองง่ะ... พอจวนบ่ายสองก็แยกย้ายกันไปทำงาน
เคยลองชวนไปดูหนังเธอก็บอกไม่อยากดู ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับบ้าน
ไปนั่งที่ไหนต่อก็ไม่ได้ สงสัย เดี๋ยวกลับบ้านช้าแม่จะดุละมั้ง

ผู้หญิงนับ - 6. พี่ๆ ล้อว่าฉันเป็นแฟนอีตาโนบิตะ เอ้ย! พี่เอก
ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่เพื่อนคนนึง ทำงานอยู่ใกล้ๆ กัน
ตอนกลางวันต่างคนต่างก็ต้องกินข้าวอยู่แล้ว ให้เขากินด้วยอีกคนจะเป็นอะไรไป
แต่พี่เอกเค้าคุยสนุกดีเหมือนกันนะ ฟังเขาคุยทีเพลินเลย
บางทีนึกว่าคุยแป๊บเดียว ที่ไหนได้ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน

ผู้ชายนับ - 3. น้องหนิงน่ารักจริงๆ และเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ
เธอช่างมองโลกในแง่ดี สวยงาม และใสสะอาด เสียจนผมละอาย...
ผมเริ่มได้คิดว่า ผมเหมาะกับเธอหรือเปล่า ผมสามารถใช้ชีวิตแบบเธอได้ไหม
การเลี้ยงดูของเรามันต่างกันเหลือเกิน
เธอไม่เคยพบกับความยากลำบากและสิ่งอันชั่วร้ายอะไรในโลกเลย...
ถ้าเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เรียกว่าคนเดินดินยังยากเลย
เธอเรียนจบจากโรงเรียนสตรีชื่อดัง จบมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียง
และเข้าทำงานกับสถานทูต
ส่วนผมน่ะเหรอ... อย่าให้เล่าเลยคุณ ยาว

ผู้หญิงนับ - 7. พี่เอกนี่มีอะไรมากมายกว่าที่ฉันคิดแฮะ
พี่เขาผ่านอะไรต่ออะไรในชีวิตมามากมายกว่าที่จะนึกถึง
เขาไม่เหมือนใครที่ฉันรู้จักเลย
เขาเริ่มต้นจากเด็กเกเรคนหนึ่ง ลองมาหมดแล้วอะไรแสบๆ ทั้งหลาย
เหล้า ยา การพนัน เคยเข้าบ้านเมตตาก็เคย
แต่แล้วเขาก็สามารถตั้งใจเรียนจนจบทั้งการศึกษานอกโรงเรียน
และเรียนมหาวิทยาลัยเปิดจนจบด้วยตัวเองตลอด
และทำงานในบริษัทใหญ่ขนาดนี้ได้ในตำแหน่งและเงินเดือนที่ไม่น้อยทีเดียว
ฉันทึ่งในชีวิตของพี่เขาเหลือเกิน

ผู้ชายนับ - 2. วันนี้ตอนเช้า ผมซื้อดอกไม้ให้เธอ...
เพราะรู้ว่าเธอจะมีแจกันใบเล็กๆ ใส่ดอกกุหลาบน่ารักๆ เอาไว้บนโต๊ะทำงานเสมอ
แต่เธอรับไปแล้วก็ไม่ว่าอะไรสักคำ...
ตอนเที่ยง ผมไปหาเธอที่ห้องทำงานตามปกติ
ดอกไม้บนโต๊ะทำงานเป็นดอกเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อวาน....
เธอไม่ได้เอาดอกไม้ที่ผมให้มาปักแจกันหรือนี่...
สงสัยดอกไม้ถูกๆ ช่อเล็กๆ ซื้อที่สถานีรถไฟฟ้าแบบนี้
มันคงจะไม่ถูกใจเธอละมั้ง

ผู้หญิงนับ - 8. พี่เขาให้ช่อดอกไม้เล็กๆ กับฉันละ...
มันน่ารักจนฉนพูดอะไรไม่ออกเลย แม้แต่คำว่าขอบคุณ
สงสัยฉันต้องรีบไปหาซื้อซิลิก้าเจลมาเก็บดอกไม้นี่เสียแล้วสิ...
ไม่อยากให้มันไปเลย

ผู้ชายนับ - 1. ผมพยายามที่จะยอมรับความจริง
ว่าผมกับเธอนั้นแตกต่างกันแค่ไหน...
นางฟ้าก็มีไว้สำหรับคนบนฟ้า...ผมคิด ผมพยายามทำงานให้หนักขึ้น
กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนเดิม และคุยกับเธอให้น้อยลง
(หรือถ้าให้ถูก เธอเองก็ไม่ค่อยโทรหาผมสักเท่าไรแล้วช่วงนี้)
ผมจะจำเธอไว้ในฐานะความทรงจำที่สวยงามแล้วกัน

ผู้หญิงนับ - 9. เพื่อนฉันที่ทำงานบริษัทเดียวกับพี่เอกบอกว่า
ช่วงนี้พี่เขาทำงานหนักมาก... บางวันสี่ทุ่มก็ไม่ยอมกลับบ้าน
มาถึงก็ก่อนแปดโมง
ฉันก็เหงานะ แต่เราก็ชอบที่พี่เขาเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ
ผู้ชายที่มีพลังและความรับผิดชอบ ที่พุ่งไปข้างหน้าตลอดเวลา
สิ่งที่ฉันทำได้
ก็คือให้เขาทำสิ่งที่เขาตั้งใจนั้นอย่างเต็มที่โดยไม่ขัดขวางหรือแง่งอน...
ถึงจะไม่ได้คุยกับพี่เขาบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ...
ไว้ถ้าพี่เขาว่างๆ คราวนี้ถ้าจะชวนไปดูหนังหรือกินข้าวเย็นบ้าง ฉันจะไปละนะ

ผู้ชายนับ - 0. ผมทำงานจนเกือบบ่ายสองแล้วนึกได้ว่าลืมกินข้าว
“พี่เอกคะ ทานข้าวมั่งป่ะเนี่ย” น้องออย
เด็กฝึกงานมาถามผมด้วยความเป็นห่วง “ออยไปซื้อให้ไหมคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปกินเองก็ได้ แล้วออยล่ะกินหรือยัง”
เธอสั่นหน้าแทนคำตอบ
“งั้นไปกินข้าวกับพี่ไหม... พี่เลี้ยงเอง”
น้องออยพยักหน้าตอบรับ... เออ วันนี้น้องออยแก้มสีชมพูเลย

ผู้หญิงนับ -10. “พี่กลับไปก่อนนะหนิง”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูรอแถวนี้อีกแป๊บนึงแล้วกันนะ”
พี่เอกคงงานยุ่งจนไม่ได้ออกมาทานข้าว
วันนี้แหละ ถ้าพี่เอกชวนฉันไปดูหนัง ฉันจะไปดูกับเขา...

ผู้ชายนับ 10 --*-- ผู้หญิงนับ 0


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์