ลมหายใจของเมื่อวาน

ฉันเรียนรู้ ว่าความรัก ไม่ใช่สิ่งสวยงามเสมอไป
มีทั้งรอยยิ้ม และมาพร้อมคราบน้ำตา [เสมอ]
ไม่มีใครที่จะรัก แล้วไม่เจ็บ
ถ้ามี ฉันอยากจะขอเจอสักครั้ง
ฉันอยากถามเค้าว่า เค้าทำอย่างไรถึงไม่เสียน้ำตาให้กับความรัก

เมื่อโดนทำร้ายหัวใจ ไม่เห็นค่าของความผูกพัน
สิ่งที่ฟันฝ่าปััญหามานับไม่ถ้วน จากที่จับมือกัน
กลับกลายเป็นมือที่ผลักไส ให้ตกสู่เหวที่มืดมิด
ในวันนี้ฉันสามารถดำเนินชีวิตด้วยตัวเองได้แล้ว
คิดเองทำเอง
แต่อย่างน้อย ฉันก็ยังมีรอยยิ้มได้ทุกวัน
บอกกันตัวเองทุกวัน ว่าต้องผ่านมันไปให้ได้
อย่าจมอยู่กับความทุกข์ที่เค้ายัดเยียดใส่มือเรามา
ฉันจะปามันไปให้ไกลๆ ไม่ให้นึกถึงมันอีก

แต่ฉันยังรักเธอ เหมือนที่เคยพูดไว้ครั้งสุดท้ายที่บอกเธอไว้
ฉันรักเธอ วันแรกยังไง วันนี้ก็ยังอย่างนั้น
เพียงแต่การโดนทิ้ง มันทำร้ายฉันเกินไป
เธอเลือกที่จะมีชีวิตเพื่อวันพรุ่งนี้ แต่ฉันต้องอยู่ด้วยลมหายใจของเมื่อวาน
หวังว่าวันหนึ่งเธอจะนึกถึงเวลาของเราสองคน 10 ปีที่มีกันและกัน
เธอรู้ดีว่าความจริงเป็นอย่างไร หัวใจเธอรู้ดี

ฉันจะเตรียมหัวใจให้พร้อมที่จะก้าวเดินต่อไป
ถึงมันจะยังไม่พร้อมก็ตาม
จะตามหาอ้อมแขนอบอุ่น ที่จะกอดฉันด้วยหัวใจ
รอยยิ้มที่จะมอบให้ฉันเพียงคนเดียว
มือที่จะจับฉันเดินคู่กัน พยุงฉันในยามที่ฉันอ่อนแอ
สายตามที่มองแค่ฉัน
และฉันก็จะทำอย่างเดียวกันกับเค้าเช่นกัน

[จะมีใครมั้ยน๊า บนเส้นทางที่สับสนเส้นนี้ ขอให้เราหากันจนเจอนะ]
^_^ audaud