หน้าที่คนร๊ากๆๆ

อย่าพยามยามให้ใครมาแทนที่ใคร
>ทุกคนมีพื้นที่พิเศษที่จะยืนอยู่ในหัวใจใครสักคน
>และเป็นพื้นที่ที่ไม่ปะปนกับใคร
>อย่าพยายามลบคนพิเศษบางคนของคนรักออกไปจากใจเขา
>แต่พยายามทำพื้นที่ที่เรามีอยู่
>ให้เป็นที่ที่อบอุ่นที่สุดของรักที่มี
>
>เราก็อาจจะมีคนพิเศษของเรา
>คนที่เราไม่อยากให้ใครมาแตะต้องและพูดถึง
>เราอยู่กับปัจจุบันได้ดี แต่เราก็ยังอยากเก็บความทรงจำที่ดีถึงใครคนหนึ่งเอา
ไว้
>ถ้าคนรักของเราเอาแต่พูดถึงคนรักเก่าของเรา
>และคอยกลับไปพูดถึงเรื่องที่เราไม่สามารถแก้ไขได้
>เราคงรู้สึกอึดอัดและไม่อยากอยู่ใกล้
>เราคงรู้สึกรำคาญใจว่าเรื่องที่ควรจบ มันกลับไม่จบสักที
>
>ในทางเดียวกัน
>คนรักของเราก็คงไม่อยากให้เราไปยุ่งเรื่องความรักของเขาในอดีต
>ไม่ว่าเขาจะยังคิดถึงหรือไม่คิดถึงแล้ว
>มันอาจจะเคยเป็นความทรงจำที่ดีของเขา
>และเขาไม่สามารถกำหนดตัวเองให้ลืมหรือไม่ลืมได้ ก็ได้
>
>หากใครคนหนึ่งคนนั้น ไม่ใช่คนที่เราจะอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต
>เราก็ไม่จำเป็นต้องไปพยายามลบเขาออกจากใจ
>เรื่องของหัวใจเป็นเรื่องเข้าใจยาก เวลาไม่ไป ทำอย่างไรก็ไม่ไป
>ยิ่งพยายามจะลืม มันก็จะกลายเป็นเรื่องที่ลืมไม่ได้สักทีไป
>กาลเวลาจะช่วยทุกอย่างได้ดีขึ้น
>กาลเวลาเท่านั้น ที่จะเป็นยาวิเศษเยียวยาคววามรักและอดีตได้
>
>อย่าพยายามขุดคุ้ยเรื่องเก่า ๆ ที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว
>และพยายามให้มันตายไปจากหัวใจ
>เพราะมันมาเมื่ออยากจะมา และมันจะไปได้ง่ายเอง
>ถ้าไม่ได้สะกิดรอยให้เกิดเป็นแผลขึ้นมาอีก
>
>หน้าที่ของคนรักไม่ใช่หน้าที่ตรวจสอบความรัก
>เราแก้อดีตของใครไม่ได้
>จะให้เขาย้อนเวลากลับไปแล้วเลิกรักใครก็คงทำไม่ได้
>ทุกอย่างมันเป็นไปตามจังหวะเวลา และสถานการณ์ของมัน
>
>หน้าที่ของคนรักที่ดีที่สุดคือทำวันนี้ให้ดีที่สุด
>ทะนุบำรุงความรักด้วยความเข้าใจ เห็นใจ ให้อภัย
>และประคับประคองกันให้ผ่านเรื่องร้ายต่าง ๆ ไปให้ได้
>
>จำไว้ว่าการไปรบกวนพื้นที่ความสำคัญของคนอื่นนั้นไม่เกิดผลดีเลย
>แถมยังจะทำให้พื้นที่ความสัมพันธ์ของเรามีบาดแผลไปด้วย
>อย่าไปยุ่งเรื่องที่เราแก้ไขไม่ได้
>อย่าไปยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเรา
>และจงทำเรื่องของเราให้ดีที่สุดเท่านั้น