เพลงและบทความดี ๆ

หน้าแรกTeeNee เรื่องฮิตนิยมส่งต่อ อื่นๆไม่เข้าพวก เพลงและบทความดี ๆ

ความรักที่สมหวัง... ของใครบางคน อาจเป็นความรัก... ที่ผิดหวังของใครอีกคน

ความรักร้อนแรง...มักแฝงไปด้วยความพิศวาส

ความรักที่แท้จริง คือการที่เราได้เห็นคนที่เรารัก...มีความสุข... โดยไม่หวังผลตอบแทน

เรามักจะมองข้ามความรัก...ที่บริสุทธิ์ใจและแท้จริง... จากบุพการี

ถ้าเรามองความรัก... เป็นสิ่งที่มีค่า เราคงไม่เห็นใคร... ที่เสียใจเพราะความรักเลย

"เธอดีเกินไป"เป็นเหตุผล ของคนที่เห็นแก่ตัว

อย่าพูดว่า... รักใครพร่ำเพรื่อ เพราะมันจะดูว่า... ความรักของคุณนั้นไม่มีค่าเอาซะเลย

เวลาจะช่วยวัดว่า คนๆนั้น มีพฤติกรรมที่เรียกว่า... นิสัย หรือ สันดาน

อย่าจมปรักกับอดีตที่เลวร้าย แต่จงยืดอกรับ... สิ่งที่จะเกิดในอนาคต

รักไม่เคยทำร้ายใคร...แต่คนที่รักไม่เป็นต่างหากที่ทำร้ายมัน...

รอยยิ้มและคำทักทายของฉันที่เธอเคยใส่ใจ

คำถามที่ถามเธออยู่ประจำว่า"กินข้าวรึยัง"ถ้าถามออกไปตอนนี้...เธออาจจะกินข้าวไม่ลง

ก่อนจะวางสายฉันจะพูดเสมอๆว่า"ขับรถดีดีนะ"เมื่อรู้ว่าเธอกำลังขับรถอยู่

massageที่ฉันส่งให้กำลังใจเธอ...เวลาท้อ ก็คงกลายเป็นmassageที่เธอไม่ต้องการ

เธอเป็นอยู่อย่างไร?...สบายดีมั้ย?...ดูแลตัวเองดีอย่างที่ฉันเคยใส่ใจเธอรึป่าว

แล้วคำพูดที่สื่อถึงความรู้สึกดีดีของเธอ...มันยังบันทึกอยู่ในความทรงจำของเธอ

เหมือนกับความทรงจำของฉันมั้ย

ฉันคงจะเป็ยสุขมากกว่านี้

ไม่ต้องทรมานอย่างนี้

เพียงแค่เธอกลับมาเป็นคนเดิมที่ฉันรัก..

สำหรับบางคน . . . ที่บอกตัวเองไม่ได้ว่า กำลังสุข หรือ เศร้า กับคำว่า . . . "ความรัก"

บางเวลาในชีวิตหนึ่ง . . . โลกกำหนดให้หัวใจรู้จักกับ "ความเหงา"

เพื่อที่วันหนึ่ง . . . ความเหงาจะผลักดัน คนสองคนเข้าหากัน เพื่อลดช่องว่างให้กันและกัน

สร้างคืนวันที่ดี ๆ ร่วมกัน และเพื่อที่วันหนึ่ง โลกจะแยกให้พวกเขา "จากกัน" . . . ให้ชีวิตวนกลับสู่ "ความเหงา"

บางเวลาในชีวิตหนึ่ง . . . โลกกำหนดให้หัวใจรู้จัก "ความเหงา"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง . . . นั้นคือให้โลกใบนี้ยังคงมีความรัก ดำเนินต่อความเหงา . . .

ทำให้หัวใจสองดวงเชื่อมถึงกันด้วยความคิดถึง แม้ในยามที่โลก . . . แยกคนทั้งสองให้ห่างกันไป ไกลแสนไกล . . .

ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป . . . ท่ามกลางความโดดเดี่ยว แต่ภายใต้เปลือกตาอันมืดมิด

ความทรงจำ จะกลับชัดเจนขึ้นเสมอ ในวันที่ ความเหงาทำให้เราคิดถึง

. . . ความรัก . . . คือ อาวุธชนิดหนึ่ง ที่เราหยิบมันมาเเล้วค่อย ๆ กรีดใจของตัวเอง อย่างช้าๆ

สุดท้าย . . .ก็มีแต่เราเท่านั้นที่จะเจ็บปวด แค่เพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยว .

ความคิดถึง . . . ได้พาให้ฉันสัมผัสกับความเปลี่ยวเหงา ได้นำพาฉัน ก้าวเข้าสู่โลกแห่งความว่างเปล่า และโดดเดี่ยว

ความคิดถึง เศร้า . . . แต่หวาน งดงาม . . . แต่ทุกข์ และเมื่อฉันได้คิดถึงเธอ ขอให้ความคิดถึงของฉัน จงเดินทางไปให้ถึงเธอ

ให้เธอได้รับรู้ถึง ความเศร้าที่แสนหวาน . . . ความงดงามที่เจือรอยทุกข์ และเมื่อนั้น . . .

เธออาจจะมองเห็นฉันได้แย้มยิ้ม อยู่ในหยาดน้ำตา ก็เป็นได้

เคยรู้สึกไหมว่า . . . หมดกำลังใจกับคำว่า . . . ความรัก

เมื่อหัวใจที่ให้เขาไปแล้ว . . . กลับไม่ได้รับการดูแลเลย จนมันกลายเป็นแค่ละอองฝุ่นเล็ก ๆ . . .

ที่ไม่มีใครสนใจ เคยรู้สึกไหมว่า . . . เหงาเหลือเกินทั้ง ๆ ที่ยังมีเขาอยู่ แต่รู้ไหมล่ะว่า . . . เขายังมีเราอยู่หรือเปล่า

เจ็บไหม? ที่หัวใจอันบอบบางของเรา. . . .ถูกทำร้ายแบบนี้ รักเขามากและยอมทนเจ็บกับมัน

ลองถามตัวเองดูนะว่า . . . เราได้ดูแลหัวใจตัวเองบ้างหรือเปล่า กลับมาเถอะ . . .

เอาความรักและหัวใจอันบอบบางกลับมา พักเสียบ้าง . . . พักที่ตัวเราเองนี่แหละ

เพราะไม่มีใครที่จะรักดูแลเราได้ . . . เท่ากับเราดูแลตัวเองอย่าปล่อยให้ใจต้องปวดร้าว

จนเยียวยาไม่ได้ อย่าให้เวลาสูญเปล่าไปโดยไร้ประโยชน์ สู้กับตัวเองและหัวใจของเราให้ได้ สู้ต่อไปไม่ต้องท้อนะทุก ๆ คน . .

คนที่เรารักกับคนที่รักเรามันต่างกันแค่ไหน

คนที่เรารัก

...เราใส่ใจในเรื่องของเขาทุกอย่าง...
...เราแคร์ความรู้สึกเขาเสมอ...
...เราไม่เสียดายเวลาที่ได้อยู่ใกล้เขา...
...เราพยายามทำความรู้จักเขา...
...เราเป็นห่วงเขา...
...เราหวงเขา...
...เราเสียสละเพื่อเขาได้...

..............แต่................

คนที่รักเรา

...คนที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเรา...
...คนที่พยายามทำความรู้จักกับเรา...
...คนที่แคร์ความรู้สึกเรา...
...คนที่เป็นห่วงเรา...
...คนที่ใส่ใจในทุกเรื่องของเรา...
...คนที่เสียสละเพื่อเราได้...

แล้วถ้าให้เลือก
ระหว่างคนที่รักเรากับคนที่เรารัก
เราจะเลือกใคร

1.คนที่เรารัก

2.คนที่รักเรา

3.ไม่เลือกใครสักคน

ไม่ว่าเราจะเลือกใคร
มันก็จะมีคนคนหนึ่งที่จะต้องเสียใจอยู่ดี

1.ถ้าคุณเลือกคนที่เรารัก คนที่รักเราก็จะเสียใจ

2.ถ้าคุณเลือกคนที่รักเรา คุณก็อาจจะต้องเสียใจ

3.ถ้าคุณไม่เลือกใครสักคน ทั้งคุณและคนที่รักคุณก็จะต้องเสียใจ

...แต่มีคนหนึ่งที่ไม่เสียใจ...

...คือคนที่เรารัก...

> รักให้เป็น
> หลายครั้งหลายหนที่เรารู้สึกเจ็บปวดเพราะรัก
> เพราะรักเป็นทุกข์งั้นหรือ... หากมองให้ดีๆ
> รักอาจจะไม่ใช่ตัวกำหนดทุกข์นั้นก็ได้
> แต่เป็นความคาดหวังที่จะได้รับรักจากอีกฝ่ายมากกว่า
>
> ลองย้อนถามตัวคุณเองดูสิว่า ทุกๆ ครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง
> เป็นเพราะเรารักเขา หรือเป็นเพราะเขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่
> ความรักไม่เคยทำร้ายใคร แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากกว่า
> ที่คอยจะย้อนมาทำร้ายเราทุกครั้งที่คาดหวังสูงเกินไป
> ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย เจ้าหญิงในฝันของเราได้
> การเรียกร้องจากอีกฝ่าย รังแต่จะทำให้เกิดความเจ็บปวดสำหรับคนทั้งคู่
>
> เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้และหมดกำลังใจจากการร้องหาความรักจากผู้อื่น
> ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง
> แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นในใจของตัวเองดูบ้าง
> ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา
> ความรักในใจของตัวเองไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา
> หากแต่ก่อกำเนิดขึ้นมาอย่างง่ายๆ
> และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้กับผู้อื่น
> โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา
> ไม่จำเป็นเลยที่ต้องเรียกร้องให้เขารักเราตอบเท่าเทียมกับที่เรารักเขา
> เพียงแค่แบ่งปันรักในใจเท่านั้น
> เราก็สัมผัสถึงคำว่าความสุขจากความรักจากการให้อย่างแท้จริง
>
> นอกจากนี้เราจะสามารถควบคุมความสุขของตัวเองให้อยู่ในมือของตัวเองได้
> ไม่จำเป็นต้องให้ความสุขของเราอยู่ในมือของคนอื่นเหมือนที่แล้วๆ มา
> เพราะเราเองที่เป็นบ่อเกิดของความรัก เป็นคนให้มิใช่ฝ่ายรับ
> แล้วยิ่งให้มากเท่าไหร่... เราก็ยิ่งได้รับความรักกลับคืนมาเท่านั้น
> เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักแก่ใครก็ตาม
> อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่ให้รักแก่เราโดยไม่ต้องคำนึงว่า
> เราต้องการอะไรตอบแทนจากเค้ากันแน่
>
> แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...
> ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง
> ไม่จำเป็นต้องให้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว

เรื่องความรัก . . . เมื่อมันจบลง มักต่างฝ่ายต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนผิด

โทษกันไปโทษกันมาว่า . . . ตัวเองไม่ผิด แต่ถ้าเรามานั่งคิดจะรู้ว่า . . . ไม่มีใครผิด หรือผิดทั้งคู่

อยากบอกว่าสับสนไปหมดแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา? ใครคือคนที่ผิด. . . เราหรือว่าเขาคนนั้น

เราผิดที่เราไม่ห้ามใจตัวเอง. . . เราผิดที่เราหลงรักเขา. . . เราผิดเหรอ? . . . ที่ห้ามใจของตัวเองไม่ได้

ทุกครั้งที่ผ่านมา เราเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้กับตัวเอง. . . มากกว่าที่จะเอ่ยบอกใครคนนั้น ที่เราแอบรัก

เพราะเรากลัว. . . กลัว. . . ว่ามันจะไม่มีวันดีๆอย่างเมื่อวานอีกแล้ว

กลัว. . . ว่าความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้มันจะหมดไป

กลัว. . . ว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม แค่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า ได้พูดคุยบ้างก็ยังดี . . .

ไม่ต้องการมากไปกว่านี้เลย จนวันที่เรามีตัวจริง ความรู้สึกนี้ก็หายไป จนเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่า. . .

มันเป็นอย่างไร ลืมรสชาติของความเจ็บปวดของการแอบหลงรักใครสักคน โดยที่เขา ไม่มีวันรู้ว่ามันเป็นอย่างไร

จนวันนี้ . . .วันที่เราได้เจอเขาคนหนึ่ง เหมือนคนทั่วๆไป ไม่มีอะไรเด่น นอกจากความมีมนุษย์สัมพันธ์ดี ที่มีให้

ความมีน้ำใจที่เต็มเปี่ยม ตลอดเวลาที่ผ่านมา ความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นระหว่างเรากับเขา มันก็ระบุไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นอะไร

"เพื่อน" หรือ "คนพิเศษ" ทุกอย่างมันไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น ใช่ก็ไม่ใช่ จะไม่ใช่ก็ใช่ ไม่อยากเออออไปเอง ว่าเขามีใจให้. . . ว่าเขาสนใจ

เพราะเขายังทำแบบนี้กับอีก 10 คนอื่นๆ ไม่ได้แตกต่างจากเราเลย เขาผิด. . . แล้วผิดเพราะอะไรล่ะ ไม่รู้เหมือนกัน?

ส่วนเราผิด. . . ที่มาคิดเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อน ผิด. . . ที่ไม่ยอมห้ามตัวเอง. . . ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร

บอกตามตรงว่า . . เสียศูนย์มาก เรียกว่าเสียการทรงตัวไปเลยล่ะ ณ ชั่วโมงนี้ คิดไม่ออก บอกไม่ถูก และไม่มีอะไรจะพูดเลยแม้แต่คำเดียว

มันตื้อๆๆ ตึ๊บๆๆยังไงบอกไม่ถูก เหมือนโดยไม้หน้าสามตีหัว สุดท้ายมันเลย กลัว. . . แต่ไม่รู้ว่ากลัวอะไรเหมือนกัน

และแล้ว. . . วันนั้นก็มาถึง วันที่เราเจ็บสุดๆ กับคนที่เราแอบหลงรัก และคิดว่าเขารักเราด้วย เขาพาใครมาแนะนำให้เรารู้จัก

และบอกกับเราว่า… "นี่คือแฟนเรา"

ตอนนั้น. . . ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ที่คิดว่าเขามีใจให้เรา. . .มันกลับไม่ใช่ เราได้แต่ถามตัวเองว่า . . . "ทำไมเขาไม่เลือกเรา" "ทำไมเขาไม่รักเรา" "ทำไมเขาทิ้ง

เราไปง่ายจัง" "ทำไมความรักของเรา มันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ" "ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำไมเขาต้องทำดี และเหมือนมีใจให้เรา" . . .

และ ทำไมทำไมทำไม อีกนับล้านที่มันวิ่งไปมาจนแทบจะบ้า จนสุดท้ายมันก็ยังไม่ได้คำตอบ . . . และมันยังคงเป็นคำถามที่ค้างคาใจ กับฉันจนกระทั่งทุกวันนี้…