เรื่องสยองตีสองกว่า ::: สี่แยกผีสิง :::

ใจไม่ถึงจริงอย่าอ่าน .... จะหาว่าไม่เตือน

อาจเป็นเพราะกรรมเก่า หรืออาจจะเป็นเพราะพรหมลิขิตผมก็ไม่ทราบได้ สิ่งที่ผมได้เจอมันทำให้ชีวิตของผมต้องเปลี่ยนไปตลอดไป

หลายปีมาแล้วผมตกงานด้วยภาวะเศรษฐกิจตกต่ำจนถึงที่สุด งานการก็หายากเย็น มนุษย์เงินเดือนตัวเล็ก ๆ อย่างผม อย่าว่าแต่มีทุนรอนไปทำมาหากินเลยครับ เพียงแต่ให้รอดไปวัน ๆ ยังลำบาก และเมื่อถูกปลดออกจากงานชีวิตก็ยิ่งยากลำบากยิ่งขึ้น บ้านต้องเช่า ข้าวต้องซื้อ ไหนจะลูกเมียที่อยู่ทางบ้าน

ผมจึงได้หักเหชีวิตจากมนุษย์เงินเดือนที่รอวันเงินเดือนออกหันมาประกอบอาชีพส่วนตัวที่ไม่ต้องลงทุนมากนัก แต่ลงแรงมากหน่อย อาชีพที่ผมเลือกคือ "ขับรถแท็กซี่"

ผมเช่าแท็กซี่ใกล้บ้านย่านลำสาลีออกมาขับ ระยะแรก ๆ ก็ติดขัดหน่อยก็ได้เพื่อน ๆ พี่ ๆ อาชีพเดียวกันที่ให้คำแนะนำและสั่งสอนในเรืองต่าง ๆ และมีบางเรืองสำคัญที่พี่ ๆ ได้ตักเตือนผมไว้ นั้นคือ การเลือกรับหรือเลือกไม่รับผู้โดยสารในเวลาค่ำคืน

เป็นที่รู้ ๆ กันในหมู่แท็กซี่ในอู่ของผมว่าที่สี่แยกตรงห้างอิมพีเรียลเวลาหลังตีสองนั้น หากมีผู้หญิงผมยาวใส่ชุดขาวยืนเรียกแท็กซี่อยู่เพียงคนเดียวอย่าได้รับ เพราะหลาย ๆ คนถึงกับจับไข้หัวโกร๋นกันมานักแล้ว

วันนึ้คงเป็นวันซวยของผมจริง ๆ ผมตะเวนหาผู้โดยสารอยู่ตั้งแต่ย่ำเย็นจนดึกดื่นเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างวันนี้ผมได้ค่าโดยสารแทบไม่พอค่าเช่ารถเลยด้วยซ้ำไป จนเวลาล่วงเลยไปกว่าตีสอง

ผมขับรถผ่านสีแยกอิมพีเรียลและเหมือนเทพีแห่งโชคยังคงเข้าข้างผม มีผู้โดยสารเรียกใช้บริการผม ในทันทีที่ประตูรถเปิดออกกลิ่นสาป ๆ คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ แต่ด้วยความโลภและต้องการเงินค่าเช่ารถทำให้ผมไม่ทันได้คิดถึงกลิ่นแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในห้องโดยสาร

แต่เมื่อเวลานานเข้ากลิ่นสาปดังกล่าวก็ยังคงอยู่ แต่ผมยังคงขับรถไปบนเส้นทางที่จะไปส่งผู้โดยสาร ให้ตายสิ ผมไม่เคยคิดเลยว่าทางมันจะเปลี่ยวขนาดนี้ แรงสังหรณ์ในใจเกิดขึ้น เสียงคำเตือนของพี่ ๆ ที่อู่ก้องอยู่ในหัว

ผมชำเลืองมองดูผ่านกระจกมองหลัง หญิงสาวบนเบาะหลังผมยาวสยายจนไม่สามารถมองหน้าได้ถนัด ชุดขาวของหล่อนบานสยายเต็มและผมพยายามลอบมองหน้าเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะก้มหน้าหลบสายตาผม

ผมวิ่งรถไปด้วยความหวาดระแวง เสียงหมาหอนอยู่ภายนอกรถ บรรยากาศวังเวงจนสงัด ผมลอบมองกระจกมองหลังบ่อยขึ้น และทันใดนั้นที่เบาะหลังกลับไม่มีร่างของหญิงสาวผู้นั้นนั่งอยู่

ผมตกใจแทบสิ้นสติตัดสินใจเหยียบเบรคด้วยความรวดเร็วอย่างกะทันหันและหันตัวกลับไปมองที่เบาะหลังอย่างเต็มตัว

สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าแทบทำให้ผมเสียสติ ร่างหญิงสาวผมยาวสยายบนใบหน้ามีเลือดไหลออกมาจากรูจมูกดวงตามีแววเคียดแค้นมองมาทางผม ผมหลับหูหลับตาพนมมือขึ้นท่วมหัว

"โอ้ยยยยย ได้โปรดอย่ามาหลอกมาหล่อนผมเลย แล้วผมจะทำบุญไปให้ ไปที่ชอบที่ชอบเถิด เป็นผีก็อยู่ส่วนผีเถอะนะ"

ผมพล่ามคำพูดออกมาอย่างพร่างพรูเพื่อหวังจะให้หล่อนหายไปและเลิกหลอกหลอนผมเสียที

ผมยิ่งพูดเหมือนยิ่งเพิ่มแรงแค้นให้กับเธอ ดวงตาสุกปลั่งเบิกกว้าง ริมฝีปากแบะสแหยะปากขึ้นกล่าวข้อความที่ทำให้ผมแทบช็อค

"ผีเผอห่าอะไรหละ แม่งกูก้มลงแคะขี้มูกอยู่ดี ๆ เสือกเบรคกระทันหันทำห่าอะไร ดูสิเลือดออกจมูกเลยกู เปรอะเปื้อนเสื้อผ้าหมด ไอ้ห่านี่ แม่งเอ้ยจะถึงบ้านอยู่แล้วเชี้ย"

ว่าแล้วหล่อนก็เปิดประตูรถพร้อมเอารองเท้าถูกับขอบประตูเพื่อให้ขี้หมาแห้งที่ติดมากับรองเท้าหลุดออก และเดินจากไป





เครียดมาหลายวันและ นึกซะว่าคลายเครียดซักวันนะครับเด้อ

http://sailomteepanmaa.exteen.com/20080821/entry