เรื่องเล่าโลกสี่เหลี่ยม FW Mail อ่านเพื่อระวังหรือจะผ่านเพราะรำคาญ

เพื่อนๆเรามีเรื่องอยากเล่าไว้เพื่อเตือนใจลูกผู้หญิงทุกคน ช่วยฟอเวิดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้นะคะ เราอยากให้เราเป็นรายสุดท้าย...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง ทุกครั้งที่เราได้รับ FWD เมลมาเราเกิดความรู้สึกรำคาญและกดลบทิ้ง ทำให้เวลามีการเตือนอะไร เราก็ไม่เคยสนใจไม่เคยรับรู้ว่ามี “ภัยสังคม ”รอบตัวเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราไปรู้จักผู้ชายคนนี้ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งโดยบังเอิญ เราไปกับเพื่อนผู้หญิงหลายคน ทั้งๆที่ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวกลางคืนนะแต่วันนั้นเรามีนัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันนาน
และเสียงโหวตของคนอยากไปที่นี่ก็มากกว่า เราก็เลยต้องไปเจอเพื่อนที่นั่นทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเลย เพื่อนเราหลายคนก็พาแฟนมาเปิดตัวซึ่งเราเองไม่เคยมีแฟนเราไปคนเดียวก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคน
ไม่เจอกันนานแต่เราก็นั่งได้ไม่นานเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก
(เราเป็นภูมิแพ้ ) และเราก็ไม่ชอบเสียงหนวกหู > >>>>>พูดกันก็ต้องตะโกนอ่ะ เลยบอกเพื่อนๆ ว่า ขอตัวกลับก่อน
เอาไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่แฟนเพื่อนเราคนหนึ่งก็อาสาเดินออกไปส่งขึ้นแท็กซี่ เพราะว่าไม่อยากให้เราเดินคนเดียวออกจากร้านไปเพราะเราไม่คุ้นสถานที่เลยและร้านนี้ก็ไกลจากบ้านมากๆ แต่พอ
เราเดินออกมาจากร้านไม่นาน รู้สึกตัวอีกทีเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรมแล้ว....เรามองตัวเอง...ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน ...เนื้อตัวเป็นจ้ำๆ เรารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรายังกะหนังไทยเลยเนอะแต่มันคือเรื่องจริง นี่คือตัวเรา นี่เราหรือเนี่ย...เราไม่คิดว่าครั้งแรกของเราที่ทนุถนอมมากว่ายี่สิบปีจะต้องมอบให้แก่สัตว์นรกตัวนี้ เรารวบรวมสติได้ในเวลาอันรวดเร็ว บอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถย้อนเวลาคืนมาได้แล้วเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราอีก
ถ้านรกตัวนี้ตื่นขึ้นมา...เราอาจจะถูกมันข่มขืนอีกก็รอบได้เราเลยรีบแต่งตัวแล้วหวังจะ
ออกจากโรงแรมให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะตื่น เราจะวิ่ง ๆ ๆเอาร่างอันโสมมของเราไปให้พ้นจะสถานที่แห่งนี้ให้ได้
เราจะต้องเอาเรื่องมัน เราจะบอกที่บ้านอย่างไรดี....ป่านนี้พ่อแม่เราจะห่วงขนาด
ไหนที่ลูกไม่กลับบ้านทั้งคืนโดยไม่ติดต่ออะไรเลยเราจะแจ้งความดีไหม เพื่อนเรารู้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น
สารพัดคำถามที่เกิดขึ้นในใจของเราทันใดนั้น..เราก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของมัน
เราเลยรีบคว้าติดตัวออกมาด้วยหวังเป็นหลักฐานให้รู้ชื่อ -สกุลว่ามันคือใครที่อยู่
เบอร์มือถือที่จะติดต่อเอาเรื่องมันได้เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ เราเลยคว้าเอาออกมาด้วย ระหว่างทางที่นั่งแทกซี่ เราร้องไห้ตลอดทางจนคนขับถามเราว่า “ หนูๆ เป็นอะไรรึปล่าว” เราได้แต่ตอบไป
ว่า ไม่ได้เป็นอะไรเพิ่งเลิกกับแฟนเฉยๆ ( จะให้เราบอกอย่างไร ว่าเราเพิ่งถูกข่มขืนมา...)ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียง
คนขับหวังดีคอยพูดปลอบใจเราแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไรนัก
เพราะในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เราจะต้องบอกพ่อแม่เมื่อเรากลับถึงบ้านให้ได้ ว่าเราเป็นอะไรทำไมไม่กลับบ้าน เรา...ไม่เหลืออะไรอีกแล้วเราบอกให้คนขับแวะร้านขายยาซื้อโพสตินอร์มา เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเองคนนี้นะหรือ
ที่เคยรู้สึกภาคภูมิใจกับความบริสุทธิ ของตัวเองเรานี่หรือที่เคยรู้สึกเย้ยหยันลูกผู้หญิงด้วยกันเวลาที่พบ
กระทู้ตามเวบบอร์ดว่ายาอะไรกินป้องกันการท้องหลังการมีเพศสัมพันธ์ได้ เราเคยขยะแขยงคนเหล่านี้เพราะมองแต่เพียงว่าเขาเหล่านั้นไม่รักนวลสงวนตัว รักสนุกเพียงชั่ววูบ
แต่ก็เรานี่แหละที่วันนี้ต้องกลับมาเป็นฝ่ายกล้ำกลืนบอกคนขายยาว่าต้องการยาโพสตินอร์
... คนขายหยิบให้เราด้วยคำพูดว่า “ น้อง ..ทีหลังกินยาคุมดีกว่านะมดลูกจะได้ไม่พัง” ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย... แล้วเราจะทำอย่างไร ..เราจะบอกเขาได้อย่างไร ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเรา..
เราได้แต่ก้มหน้ารับสภาพไป.....เราขึ้นแทกซี่คันเดิมที่จอดรออยู่ให้ขับส่งไปถึงที่บ้านเมื่อถึงบ้าน
วันนั้นเป็นวันเสาร์พ่อแม่เราไม่ได้ออกไปทำงานเรารีบบอกพ่อแม่ว่าเป็นลมมีคนนำส่ง รพ.ติดต่อพ่อแม่ไม่ได้ นี่เพิ่ง
ฟื้นกลับมา พอดีในกระเป๋ามีเบอร์เพื่อน ที่ รพ เขาเลยตามเพื่อนมาได้คนนึง
มารับตัวและจ่ายค่ารักษาไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาเชื่อหรือไม่ แต่เราคิดออกได้เท่านี้จริงๆ...และรีบบอกพ่อแม่ว่าขอไปนอนพักที่ห้องนอนก่อน พอขึ้นห้องนอนเรารีบหยิบเอามือถือและ
กระเป๋าสตางค์ของนรกนั่นออกมาดู แล้วเราก็ต้องตกใจที่พบว่าตัวเองเป็นกำลังเป็นนางเอกคลิปวิดิโออยู่มัน...
มันถ่ายคลิปเก็บไว้เพื่ออะไร เพื่ออวดคน เพื่อแบลคเมล์เราหรืออะไร..และไม่ใช่แค่เราคนเดียว ยังมีเพื่อนเราในนั้น
มีคนอีกเกือบสิบคนที่ตกในสภาพเดียวกับเรานี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเราคนนี้พยายามคะยั้นคะยอนัดพบ
เพื่อนเก่าเพื่อให้แฟนตัวเองได้ลิ้มรสชาติใหม่ๆ หรือปล่าวเนี่ย เราเลยโทรไปถามเพื่อนเรา เหมือนเพื่อนเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันไม่ยอมรับโทรศัพท์ และเลิกติดต่อกับเราอีกเลย
เล่ามาถึงจุดนี้ อยากให้เพื่อนๆทุกคนระวังตัวให้ดี อย่าไว้ใจ เพื่อนตัวเองอย่าให้ใครไปส่งเราตามลำพัง และหากเกิดอะไรขึ้นต้องมีสติ หากมีโอกาสหยิบมือถือหรือกระเป๋าสตางค์มันออกมาพร้อมกับตัวด้วยก็ได้
เผื่อจะได้มีหลักฐานให้รู้ว่ามันคือใครเรากล้าพิมพ์เพราะเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกา ป้าเรามีร้านอาหารที่นี่และคิดว่าจะทำงานที่นี่เลย
คงไม่ต้องได้พบเจอกับมันอีก เราจึงกล้าเล่าให้ฟังและมันก็คงทำมาเยอะจนจบมือ
ใครดมไม่ได้หรอกว่าเราคือใครเว้นแต่จะถามจากเพื่อนเราคนนั้น แต่เราส่ง
ข้อความไปให้เพื่อนเราว่า ถ้ามันบอกว่าเราคือ ใครเราก็จะเอาคลิปของมันออกเผยแพร่เช่นกัน เราขู่มันไปให้สมกับความชั่วที่มันทำกะเราเราก็ไม่แคร์แล้วเพราะว่าเรามีหลักฐานคือ คลิปวิดิโอที่พร้อมเล่นงานมันทุกเมื่อ