เหงา

การใช้ชีวิตอยู่คนเดียวไม่มีใครมาผูกมัดมาคอยบงการ ใครหลายคนอาจชอบและอิจฉาที่ใครมีชีวิตแบบนั้น
แต่ฉันเป็นคนนึงที่ไม่ชอบเลย.....
ฉันใช้ชีวิตอยู่ห่างบ้านด้วยตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่จะคอยดูแล
ฉันต้องอดทนในทุกวันที่ฉันรู้สึกท้อ เหงา หรือแม้กระทั่งมีเงินติดกระเป๋าไม่ถึงร้อยบาท
ฉันมีแม่คนเดียวที่คอยเป็นกำลังใจให้ฉันเสมอมา ฉันจึงรักแม่มาก
ตั้งแต่เด็กจนโตฉันไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังหรือเสียใจเลย
ตอนนี้ฉันอยู่ในที่ที่ทุกคนเรียกว่าเมืองฟ้าอมร
แต่ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย ท่ามกลางคนที่ไม่รู้จักมากมาย
ฉันต้องใช้ชีวิตอย่างเดียวดาย เมื่อก่อนก่อนที่ฉันจะมาอยู่ที่นี่
ฉันมีพี่มีเพื่อนที่คอยเป็นกำลังใจในวันที่ฉันท้อ หายเหงาคลายความคิดถึงบ้านได้บ้าง
แต่เดี๋ยวนี้ฉันไม่มีใคร
ทุกครั้งที่ตกเย็น ฉันเฝ้าถามตัวเองเสมอว่าเมื่อไหร่มันจะเช้าสักที
เมื่อฉันมีปัญหาอยากระบาย ฉันก็ได้นั่งมองแต่โทรศัพท์เพราะไม่รู้จะโทรหาใคร
มีเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิตฉัน บางครั้งฉันได้แต่ปลอบตัวเองว่าปัญหาต่างๆมันจะทำให้ฉันแกร่งขึ้น แต่ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เจอปัญหาฉันท้อแทบหมดแรง
บางคืนฉันต้องนอนหลับไปพร้อมกับน้ำตา เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่ความเงียบเหงา ฉันจะต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน