เหตุผล

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี

 ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ

ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว 

ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก...

เพียงเพราะคนที่เรารัก...ไม่รักตอบ

ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว...

ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว

สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที

สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น...

ท้อ..เพราะผิดหวัง...รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง...

เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน

บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา

เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น...

ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า

เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่...

เมื่อขึ้นชื่อว่า "ไม่ได้รัก" ต่อให้ดีแค่ไหน

หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน

เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอก !

"เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง

ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น

หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน

เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ..."

สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก...

อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว

เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้...

เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!

ลองเอามือออก...แล้วค่อย ๆ ลืมตา....

เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน...

ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ!...

อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย

"คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์...ที่ออกตามหากันและกัน

เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด...ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์..."

หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา

ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย....

เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน

มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน...

ออกไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เหมาะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า

อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอกาสตัวเองเลย

ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้...ก็น่าจะกล้าหาญบอกลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้

เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ "ใจ" เท่านั้น...

อย่าเสียใจ หากต้อง "ตัดใจ"...แต่จงดีใจที่ได้มีโอกาสได้ค้นหา

เพื่อที่จะได้พบเจอ "หัวใจ"...หัวใจดวงที่เราออกตามหามาตลอดทั้งชีวิต....

สวัสดี...ฉันเป็นอะไรบางสิ่งที่ปลิวอยู่ในอากาศ
ตัวของฉันไม่หนักหนาอะไร...
ตัวเบาๆ..สบายๆ..
แต่ทำไมเขาถึงว่าฉันไม่มีเหตุผลในบางเวลานะ
ฉันเกิดมาจากอานุภาค1ต่อหนึ่ง
เกิดมาจากใจสองใจรวมตัวกัน
พวกเขาช่วยกันถักทอฉัน..ให้กลายเป็นสายใยของกันและกัน
เขาเปลี่ยนฉันจากสีขาวและสีดำ..เป็นสีชมพู
ใช่..ฉันคือความรัก
ฉันเป็นบางสิ่งที่เคยว่างเปล่า
เหงา..เดียวดาย..และเคยอ้างว้าง
ฉันตอบแทนความอบอุ่นของเขา
ด้วยการก่อตัวในหัวใจของใครอีกคนที่เขารัก..เขาแคร์..และเกิดมาเพื่อเขา

ใช่..ฉันทำโลกของทั้งสองคนเริ่มสดใส
ฉันช่วยทำให้ความเดียวดายของทั้งสองใจจางหายไป
ฉันทำให้พวกเขาเริ่มก้าวเดินไปด้วยกัน
แต่..ฉันไม่อาจทำให้พวกเขาเข้าใจได้เลย
ว่าเส้นทางที่มีฉันเดินไป..ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
มันก็เป็นเส้นทางชีวิตธรรมดาที่เราอาจต้องมองกันด้วย '' ใจ ''
แต่พวกเขาไม่เคยรู้เลย..พวกเขาไม่เคยมองมันเลย
พวกเขาเห็นฉันเป็นเพียงบางสิ่งที่ทำให้เขาพบกัน
รักกัน..เข้าใจกัน..
พวกเขาคิดจะปลูกฉัน..แต่มันไม่น่าดีใจตรงที่เขาไม่รู้วิธีที่จะรักษาฉันให้เนิ่นนานที่สุด
บ่อยเหลือเกินที่ฉันต้องปวดใจเพราะมีคนหลายคนร้องไห้..ที่ฉันตายและจากไป
บ่อยเหลือเกินที่ใครหลายคนโทษฉันว่าเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเสียใจ
บ่อยเหลือเกินที่เขาเห็นฉันเป็นเพียงของเล่น..
เครื่องประดับ..ที่ไม่มีค่าอะไรเลย
จะมีสักกี่คนไหม..ที่เห็นคุณค่าและอีกด้านที่สวยงามของฉัน
จะมีใครสักคนไหมที่เข้าใจฉันออย่างถ่องแท้
ว่า..ความรักไม่ได้สร้างแต่ความเสียใจ
ว่าความรัก..ไม่ได้เป็นของเล่นและของประดับของใครๆ
ว่า..ความรักไม่ได้เป็นทุกสิ่งสำหรับเขา
คุณอาจเสียใจที่ฉันจากไป..คุณหาว่าฉันใจร้าย
แล้วคุณเคยเห็นคุณค่าของฉันหรือเปล่า

ความรัก..คือบางสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของคุณกับเขา
เมื่อถึงเวลาที่จากไปก็จะเหลือแต่เวลาและความทรงจำเท่านั้นที่อยู่กับคุณ
อย่าโทษฉันเลย..และอย่าจมอยู่กับตัวฉันในอดีตมากไป
อย่าเสียใจ..ถ้าฉันได้เดินหันหลังจากคุณไป
เวลาและความทรงจำจะช่วยเยียวยารักษาคุณ
และเวลา..ก็จะช่วยชุบชีวิตฉันขึ้นมาใหม่
อย่าปิดกั้นใจเลย..เพราะมันทำให้ฉันไม่สามารถก่อเกิดในจิตใจคุณได้
ความรัก..เป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ฉันอยากให้คุณมองฉันจากโลกที่ควรจะเป็น
ไม่ได้มองผ่านโลกที่เต็มไปด้วยความฝัน
ฉันอยากให้คุณทั้งสองคนเข้าใจ..และรักษาฉันไว้ร่วมกัน
และเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ..วันดีๆ..และเวลาดีๆจากตัวฉันให้มากที่สุด
อย่าโทษฉันในบางครั้งที่ต้องทำให้คุณต้องร้องไห้และเจ็บปวด
เพราะฉันไม่ได้ตั้งใจ..ฉันจึงอยากให้คุณมองฉันใหม่
อยากให้คุณเผื่อใจ..และเข้าใจตัวเองให้ดีเสียก่อน
ที่จะรับความรัก..รับตัวฉันเข้าไป
อย่ารำคาญคนอีกหลายคนที่หยิบยื่นฉันให้คุณ
เพราะมันเป็นความรักที่บริสุทธิ์จากใจ..แม้ว่าคุณจะไม่เคยรักเขาเลยก็ตาม
ฉันก็แค่ความรู้สึกบางๆ ในสายลมที่อยากเห็นคุณมีความสุข
ไม่มีใครรักเป็นมาก่อน..ไม่มีใครเข้าใจฉันอย่างถ่องแท้เลย
ฉันเข้าใจดี..แต่ฉันอยากให้พวกคุณทำความรู้จักกับฉัน
เพราะนั่น..จะทำให้ฉันได้เข้าไปอยู่ในใจคุณ
มันจะทำให้คุณรู้จักโลกอีกโลก..
จะมีความสุขหรือเปล่า..ฉันให้คำตอบอะไรไม่ได้
เพราะมันขึ้นอยู่กับคุณที่จะสร้างให้ฉันเป็นแบบไหน
แต่ฉันสัญญา..ว่าในความเสียใจฉันจะทำให้คุณอบอุ่น
อย่ามองว่าฉันจะเกิดขึ้นจากคนที่คุณรัก
เพราะฉันสามารถเติบโตได้ในคนที่รักคุณ
ดังเช่น..คุณพ่อ..กับ..คุณแม่
อย่าลืมนะ..ถ้าเมื่อไรที่คุณเจอฉันโปรดอย่าวิ่งหนี..
อย่าทิ้งขว้างฉัน..โปรดเก็บฉันไว้ในใจ
แล้วสักวัน..ฉันจะทำให้คุณมีความสุข

เวลานี้  -  ที่นั่นเป็นอย่างไร

นึกเมื่อนิ่งพักใจเมื่อไกลห่าง

เราพานพบเราผูกพันเพื่อปล่อยวาง

เราร่วมทางแล้วแยกทางเพื่อต่างเดิน


เพียงส่วนเสี้ยวแห่งพานพบและพลัดพราก

ล้วนทำใจได้ยากแม้นานเนิ่น

บางความหลังยังรู้สึก   ( ลึกเหลือเกิน )

หากยังยิ้มและดุ่มเดิน  แม้เดียวดาย


เชื่อว่าพ้นราตรี  มีทิวา

และเชื่อว่าทางความฝันนั้นหลากหลาย

ที่เคยรักเคยเคียงเป็นเพียงคล้าย

ถึงจุดตัดก็แยกย้ายไปตามทาง


เคยท้อแท้ร้างไร้เรี่ยวแรงฝัน

ไม่เชื่อแม้มีตะวันในรุ่งสาง

ไขว่คว้ายื่นมือไปในเลือนลาง

ก็พบเพียงความเวิ้งว้าง

- -  ทรุดร่างลง