เอาธรรมะมาฝาก เจ้ารัก น้องรัก

อดีต> เคยเกิดขึ้นจริง
<อนาคต> ต้องมาถึงแน่
<ปัจจุบัน> อาจไม่มีถ้าคิดถึงแต่อดีตและอนาคต

<ความสุข> เป็นเรื่องน่าติดใจ
<กิเลส> ทำให้เราอยากเสพสุข
<ความไม่รู้> ทำให้เราหมั่นก่อเหตุแห่งทุกข์

<ความทุกข์> เป็นเรื่องน่าหน่ายหนี
<ความอยากได้ดี> ทำให้เรามีแก่ใจทำบุญ
<ความขี้เกียจ> ทำให้เราชักช้าทอดธุระ

<สวรรค์> เป็นรางวัลล่อใจที่มองไม่รู้
<นรก> เป็นบทลงทัณฑ์ที่ดูไม่เห็น
<คนใกล้ตาย> เท่านั้นที่เลิกพูดว่าข้าไม่สน

<นิพพาน> เป็นอิสรภาพขั้นสูงสุด
ถึงความหยุดอาลัยในตัวตนและคนรอบตัว
คนกลัวหมดสนุกจึงพลอยกลัวนิพพานกันทั้งนั้น

<พุทธศาสนา> ชวนให้หาความจริงทั้งหมด
แต่ไม่บีบคั้นให้ทุกคนบวชหานิพพานประการเดียว
ถ้ายังอยากเที่ยวไปในภพน้อยใหญ่ก็ไม่ขัด

<ชาวพุทธ> มีความหลากหลาย
การตกลงใจทำชีวิตให้มีทิศแบบไหน
คือตัวบอกว่าเราคือชาวพุทธประเภทใด

<มโนธรรม> จะนำให้เราเป็นชาวพุทธที่แสนดี
<อัตตา> อาจพาให้เราเป็นชาวพุทธที่สุดเลว
<อนัตตา> มีไว้ดูเพื่อให้เป็นชาวพุทธที่บริสุทธิ์แท้

<ความรู้> ทำให้คิดเป็น
<ความเข้าใจ> ทำให้พูดออก
<ความเข้าถึง> ทำให้ใจเป็นธรรม

<กายใจ> มีไว้รู้ว่าทุกความไม่เที่ยงไม่ใช่เรา
<การเจริญสติ> คือการฝึกรู้ให้จริงว่ากายใจไม่เที่ยง
<มรรคผล> ปรากฏเองเมื่อตัวเราหายไปจากกายใจ

ดังตฤณ
มกราคม ๕๔