แม่คะหนูขอโทษ

ตอนเช้า . . . มีเสียงเคาะประตูห้อง “ตื่นได้แล้ว ถึงเวลาต้องไปโรงเรียนแล้ว รู้ไหม!”

ฉัน. . . ทนรับอย่างงัวเงียกลิ้งมากลิ้งไป. . . ในขณะที่แม่. . . กำลังเตรียมอาหารเช้าให้อยู่ในครัว
แอบหงุดหงิดกับการตื่นเช้า เพราะเมื่อคืนเมาส์กับเพื่อนจนดึกดื่น พอต้องตื่นเลยเกิดอาการสมองไม่คืน . . . ปวดหัว

นอกจากแม่จะปลุกฉันแต่เช้าแล้ว. . . แม่ยังบ่นเรื่องค่าโทรศัพท์ ในขณะที่ยกจานข้าวออกมาจากครัว
อารมณ์ไม่ดีเลยพาลมั่วขึ้นเสียงกับแม่ไป แม่วางจานข้าวลง. . .ไม่โต้ตอบฉัน
ได้แต่บอกฉันว่า . . . ให้รีบๆ กินเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย ฉันได้แต่โมโห. . .แล้วก็พาลไม่กินข้าวเอาดื้อๆ…

แต่พอมาถึง ณ วันนี้. . . ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วทำไมแม่ต้องทำเช่นนั้น
และฉันก็ได้แต่โมโหตัวเองว่า . . . ทำไมตอนนั้นฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของแม่บ้าง . . .
ที่แม่ต้องปลุกแต่เช้า ที่แม่ต้องบ่น. . .ที่แม่ต้องเรื่องมาก
เป็นเพราะฉันทำตัวไม่ดีเอง และทั้งหมด คือ แม่รักฉัน แม่หวังดีกับฉันนั่นเอง…

ฉันทนตื่นแต่เช้าไม่ได้. . . ในขณะที่แม่ต้องตื่นเช้าแล้วเหนื่อยกว่าฉันเป็นไหนๆ
ฉันกลับดึก แม่ฉันก็กลับดึกเช่นฉัน . . . เพราะท่านไม่ยอมนอน
แม่จะคอยเป็นห่วงตลอดว่าจะเกิดเหตุร้ายกับฉันหรือเปล่า
ฉันใช้จ่ายสิ้นเปลือง ในขณะที่ฉันหาเงินเองไม่ได้
แม่ไม่ใช้จ่าย ทั้งๆ ที่เป็นคนหาเงิน และเหนื่อยกับการทำงาน

มาวันนี้ . . . ฉันซาบซึ้งแล้วกับความรักที่แม่มีให้ฉัน ฉันอยากจะเดินเข้าไปกอดแม่ และพูดว่า . . .
“แม่ค่ะ . . . หนูขอโทษค่ะ ที่หนูเอาแต่ใจตัวเอง . . . ต่อไปนี้หนูจะเป็นลูกที่ดีของแม่ และจะคอยดูแลแม่เองค่