ให้กับคนที่ตกงาน หรือ จ้างออก

ลัง
.

.
เช้าวันจันทร์ ที่ฉัน ลืมตาตื่น

สะดุ้งฝืน ง่วงหาว เข้าห้องน้ำ

ภารกิจ ที่เคยทำ อยู่ประจำ

คือแต่งตัว แล้วจ้ำ ไปทำงาน

.
ลืมไป ว่าเจ้านาย ไล่เราออก

เขาบอก เรานั้นให้ กลับไปบ้าน

บริษัท ขาดทุน มายาวนาน

จึงต้องปลด คนงาน สักพันราย

.
ทำงาน ไม่เคยบ่น ทนขยัน

ผลตอบแทน คือตกงาน ฝันสลาย

สองเฒ่า เฝ้าชายคา ตากับยาย

เช้าสาย ได้อะไร ไว้ใส่ท้อง

.
แต่นี้ คงไม่มี แล้วบาทเบี้ย

จะส่งเสีย ตายาย ให้เศร้าหมอง

ที่ลูกทำ ไม่ได้ ดังใจปอง

พร่างน้ำตา เอ่อนอง สองยายตา

.
หวนคำนึง ถึงฝัน คืนวันเก่า

ทนเฝ้า เข้าเล่าเรียน เพียรศึกษา

ก็เพราะหวัง หล่อเลี้ยง เพียงชีวา

กลับต้องมา ตกงาน คืนบ้านตน

.
บนรถไฟ สายเก่า ที่เรานั่ง

พร้อมกับลัง ใบเก่า ที่เราขน

คืนสถาน กลับบ้าน ประจานตน

ว่าลูกคน นี้แย่ แพ้กลับมา

.

.
 ขอบคุณ         คุณชายเมา ใต้เงาจันทร์