พึ่งรู้ว่า.. คือ ความรัก‏

ความรักสามารถเปลี่ยนทุกสีบนโลกให้กลายเป็นสีชมพู
ความรักเป็นส่วนเติมเต็มที่ทำให้มนุษย์ได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
ความรักจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาและไขว่คว้าที่จะได้ครอบครอง
และแม้ว่าความรักจะมีหลายรูปแบบ
แต่ทุกรูปแบบของความรักก็ล้วนแต่เพื่อหล่อหลอมให้มนุษย์มีจิตใจที่เป็นสุข
และนี่ จึงเป็นสาเหตุให้ทุกคนมองว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
จนลืมไปว่า สิ่งที่เราเรียกว่าความรักที่แหละ
ในบางครั้งมันก็ทำให้เราเป็นทุกข์ได้เหมือนกัน

สำหรับฉันความรักมีมากมายหลายรูปแบบ
และทุกรูปแบบของความรักก็ล้วนแต่เป็นส่วนเติมเต็มให้ฉันได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
ความรักของแม่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและจริงใจ
ความรักของพ่อเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและอดทน
ความรักของพี่น้องเต็มไปด้วยความห่วงใยและเอื้ออาทร
ในขณะที่ความรักของเพื่อนเต็มไปด้วยความผูกพันและความเข้าใจ

ฉันหยิบปากกาขึ้นมาเขียนบทความเหล่านี้ด้วยความรู้สึกเหงาๆ
เหงาทั้ง ๆ ที่รอบข้างของฉันเต็มไปด้วยคนที่ฉันรักและฉันก็รักเค้ามากมาย
แต่ก็ต้องขอบคุณความเหงาครั้งนี้ที่ทำให้ฉันได้มีโอกาสหยุดคิด
และหันมาทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิต

ฉันพบว่าความเหงาครั้งนี้เกิดจากความรักที่เกินความพอดี
และความเหงาครั้งนี้ทำให้ฉันได้คนพบอีกมุมมองหนึ่งของความรัก
ก่อนหน้านี้ความรักของฉันเต็มไปด้วยความทุ่มเทแบบไม่ลืมหูลืมตา
ความรักของฉันคือการให้เพื่อแลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ
ความรักของฉันก็คือการห่วงและหวงจนเกินความพอดี
แต่ความรักแบบนี้อยู่กับฉันได้ไม่นานแล้วมันก็จากไป
ทิ้งไว้แต่เพียงความเศร้าและเหงาก็เท่านั้นเอง

หลังจากนี้ความรักของฉันจะเป็นเพียงการมอบความรู้สึกดี ๆ
เท่าที่พอจะทำได้ โดยไม่หวังผลตอบแทน
ความรักของฉันจะไม่ยึดติดกับใคร
ความรักของฉันจะมีแต่ความห่วงและหวงแต่เพียงพอดี
ความรักก็เปรียบเสมือนเม็ดทรายที่อยู่ในกำมือ
เมื่อใดที่เรากำมือแน่น เม็ดทรายก็จะไหลออกจากมือเรา
ไม่เหลือทิ้งไว้แม้แต่เพียงเม็ดเดียว
ในทางกลับกันถ้าเรากำเม็ดทรายไว้ในมือแต่เพียงพอดี
เม็ดทรายเหล่านี้ก็จะยังคงอยู่ในมือเราตราบนานเท่านาน 


                                      ***FWMAIL : PANG FHOON***