นิยายน้อยเรื่อง

บางคนเดินผ่านบางสิ่งได้อย่างง่ายดายเพียงเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจ

หรือสิ่งนั้นประหนึ่งว่าอยู่นอกสายตาเขา แต่กับบางคนอาจจะใส่ใจ

มากมายจนเป็นสิ่งที่แสนมีค่า นั่นเพราะตากคนต่างมุมมอง

 

บางคนทนรอ และตั้งใจที่จะรอเพื่อนใครสักคนถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีวันเป็นไปได้

แต่บางคนลืมบางเรื่องได้อย่างง่ายดายราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้น

การรอคอยเป็นสิ่งที่แสนทรมาน ถ้าไม่จำเป็นอย่าทำให้ตัวเองต้องรอคอย

 

นาฬิกากลมๆหมุนผ่านเลยไปแล้ว มันขยับทุกๆวินาทีหากจ้องมองมันแล้วอาจทำให้ต้องรีบ

บางครั้งเรามองผ่านมันบ้างแล้วทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยสติและความมั่นใจ

อย่าตีกรอบเวลากับอะไรที่ละเอียดอ่อน

 

หนึ่งคนคอยเฝ้าดูแลใส่ใจ แต่อีกคนกลับคิดถึงใครทุกลมหายใจ

ไม่มีทางรู้ค่า...จนกว่าจะเสียสิ่งนั้นไป...หนึ่งนั้นอาจจะเกิดขึ้นได้จริง

 

แปลกดีนะที่บางคนใส่ใจที่จะรัก ทั้งๆที่รู้ว่าได้แค่รัก

แต่กับคนที่มอบรัก ต้องเรียนรู้กับคำว่าอดทน

 

 

 

 

อะรายก้อมะรุ  อ่านนิยายเรื่องนึงมา เป็นนิยายที่แต่งไว้ในเด็กดีอ่ะเศร้าเชียว

ลงรูปไว้เยอะแยะเลย ว่างๆเลยทำอ่า