เพื่อน...ในนิยามของคุณคืออะไร

เพื่อน...ในนิยามของคุณคืออะไร> > >> >
> > > ไม่ต้องตอบก็ได้...เพราะในใจเรายังมีคำๆนั้น> > >> >
> > >เพื่อนแท้...หรือศัตรู...เพื่อนที่เราเกลียด...แต่กลับช่วยเราทั้งๆที่ คาดไม่ถึง...
> > >กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... มีเด็กผู้หญิงสองคน...เป็นเพื่อนกัน...
> > >เด็กผู้หญิงคนแรก...ชื่อ สายน้ำ ส่วนอีกคน..ชื่อสายฝน
> > >สายน้ำและ สายฝน...เกิด วัน เดือนและปีเดียวกัน...
> > >แต่ทั้งคู่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว...
> > >สายน้ำ...ทั้งเรียนเก่ง หน้าตาสะสวยและน่ารัก เพื่อนรายล้อมมากมาย...
> > >กีฬาก็เด่นแถมเป็นที่รักของใครต่อใครอีกต่างหาก
> > >ต่างจากสายฝน ที่หน้าตาผิวคล้ำแบบคนเอเชีย..เรียกว่าพอไปวัดไปวาไหว
> > >เธอเป็นคนเงียบๆจึง ไม่ค่อยมีใครสนใจ การเรียนก็พอถูไถ อยุ่ในขั้นปานกลางถึงดี
> > > ไม่ใช่ยอดเยี่ยมและติดอันดับสูงสุดราย วิชาเหมือนสายน้ำ...เธฮจึงจัดอยู่ในพวก ธรรมดา...
> > > สายฝน จึงมีเพื่อนเพียงไม่กี่คนและหนึ่งในนั้นคือสายน้ำ
> > >ทั้งๆที่ทั้งคู่แตกต่างกันแต่ก็สนิทกันมาก เรียกได้ว่า ปาท่องโก๋เลยทีเดียว...
> > >สายฝนก็แอบอิจฉาสายน้ำลึกๆตลอดมา เพราะ สายน้ำเหมือนจะดีกว่าไปซะหมด
> > > แต่ยังไง...เธอก็ไม่อยากทำร้ายสายน้ำเพราะสายน้ำคือ เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ... >
> > >
> > >
> > >วันหนึ่ง..ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้สายใยมิตรภาพของทั้งคู่...ไม่เหมือน เดิม >
> > >ใยบางๆที่ตอนนี้เหมือนมี อะไรมาขวางกั้น...ที่จะขาดสะบั้นลงได้ทุกเมื่อ...ตั้งแต่ตอนนั้น...
> > >
> > >สายน้ำชอบทำกิจกรรม และเรียนดี อาจารย์จึงชอบเรียกไปช่วยงานเรื่อยๆ
> > >นั่นทำให้เด็กสาวได้พบกับ แบงค์' รุ่นพี่ร่วม สถาบัน...
> >'>ทุกอย่างดูเหมือนจะไปด้วยดี แต่ไม่ใช่สำหรับสาย น้ำและสายฝน...
> > >สายน้ำ เรื่มห่างเหินจากสายฝนอย่างไม่รู้ตัว...เธอเสียเวลาส่วนมากไปกับชายหนุ่ม..
> > >เธฮไม่กลับบ้านกับสายฝน แต่กลับกับเขา เธฮไม่ทานข้าวกับสายฝน แต่ทานกับเขา
> > >วันๆเอาแต่คิดถึงเรื่องเขา
> > >สายฝนรุ้สึกว่า แบงค์..เป็นคนไม่ดี...จึงบอกสายน้ำด้วยความห่วงใย แต่คำตอบที่ได้รับกลับเป็น...
> > >คำปฏิเสธในความหวังดี และไล่ให้ไปไกลๆ...
> > >สายฝนไม่รู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใครแต่ก็อยากให้เพื่อนมีความสุข
> > >จึงปล่อยไปและไม่นึกติดใจ แต่ก็ เป็นห่วงอยู่ลึกๆ...
> > >



> > >สายฝนวาดรูปเก่ง...นั่นเป็นอย่างเดียวที่เธอถนัด...
> > >เธอชนะการประกวดและแบงค์ ก็เริ่มเข้ามาตีสนิท...



> > >โดยไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อน กัน
> > >สายฝน...ไม่ได้คิดอะไรเพียงแต่ เตือนสายน้ำให้ห่างจากคนๆนี้เพราะเธอรู้สึกถึงลาง ร้าย
> > >ทว่าสายน้ำ...กลับหึงหวง ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เธอ...
> > >หลังจากนั้น สายน้ำ...ก็ เปลี่ยนไปราวกับคนละคน



> > >เธอเข้าใจผิดนะ สายน้ำ...ฉันอยาก จะบอกเธอเหลือเกิน
> > >สายน้ำคบเพื่อนใหม่ แฟนใหม่ และไม่แม้แต่มองหน้าเธอ...



> > >
> > >สิ่งที่อยากจะพูดไม่ได้พูด สิ่งที่อยากจะบอกฉันยังไม่ได้บอก
> > >เธฮโกรธฉันใช่ไหม...แต่ฉัน ยังเป็นเพื่อนฉันเสมอนะ...
> > >
> > > วันนั้นก็ เหมือนทุกวัน สายน้ำกลับกับคนรัก...ส่วนสายฝนยังกลับคนเดียว
> > >สายฝนลอบมองสายน้ำห่างๆด้วยความเป็น เพื่อน...
> > >แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่สายฝนคิดก็เกิด ขึ้น...ระหว่างทางกลับบ้านของสายน้ำ...



> > >สายฝนเห็นทั้งสอง คนพากันเข้าโรงแรม...ไม่สิถูกหลอกมากกว่า...
> > >ต้องไปช่วย...คำเดียวที่เกิด ขึ้นในสมองของสายฝน
> > >สายน้ำกำลังจะถูกชายที่ตนไว้ใจหลอกไปขืนใจแล้วทิ้ง..หลังจากทานข้าวที่ ถูกวางยาเสร็จแล้ว...
> > > นี่คือสิง่ที่เธฮได้ยินมา จะทันไหม นะ..
> > >แต่ยังทันเวลา...ทั้งคู่ยังยืนอยู่หน้าร้านอาหาร...>
> > > สายฝนดึงสายน้ำออกห่างจากคนๆนั้นแล้วพาวิ่งออกมา จึงหยุดในที่แห่งหนึ่ง
> > >สายน้ำ ยังเย็นชากับสายฝนเช่นเคย..มิหนำซ้ำยังดูจะโมโหอีกด้วย
> > >เพี ยะ...เสียงฝ่ามือเรียวๆของสายน้ำมาทาบที่ใบหน้าของสายฝน>
> > >"ฝน..เธอรุ้ไหมเขากำลังจะพาฉันมาทานข้าว...เรากำลังจะมี ความสุข..เธอจะทำให้ เขา โกรธไหม..."
> > >สายน้ำตะโกนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
> > >"เธอหักหลังฉันมาแล้ว ยังไม่พอใจ จะขัดขวางความสุขฉันอีกเหรอ แค่กินข้าวกับคนรัก...
> > > ไม่ให้ฉันทำ งั้นเหรอ..เธอกำลังจะแย่งเขาไปจากฉันใช่ไหม"
> > >และคำพูดที่ไม่น่าจะได้ยินที่สุดก็ถูกเปล่งออกมาจากปากของสายน้ำ
> > >"ฉันเกลียดเธอฝน...เราไม่ใช่เพื่อนกันอีก ต่อไป!!!"



> > >แล้วสายน้ำก็จากไปโดยทิ้งสายฝนยืนอยุ่ตรง นั้น..
> > >"ฉันเกลียดเธอฝน...เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป!!!"
> > >"ฉันเกลียดเธอฝน...เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป!!!"
> > >"ฉันเกลียดเธอฝน...เราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป!!!"
> > >ประโยคเดิมๆซ้ำก้องอยุ่ในหัวของสายฝน...ภาพเหตุการณ์นั้นผุดขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
> > >น้ำ...ฉันผิดใช่ไหม ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษ
> > >ฉันทำอะไรก็ได้ที่ทำให้เรากลับมาเหมือน เดิม..เธอกำลังเข้าใจผิดนะ... เชื่อฉันเถอะ..
> > >ฉันขอโทษนะน้ำ..ฉันเหลือเวลาอีกไม่มาก...ให้อภัยฉันได้ไหม...เราจะเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่า





> > >ตอนนี้สายฝนอยู่บนเตียงในโรง พยาบาล...
> > >เธอคงจะอยู่ได้อีกไม่ นาน...เธอเป็นโรคเกล็ดเลือดต่ำและมะเร็งที่ไขสันหลัง..ระยะสุดท้าย...
> > >รักษาหายได้แต่เธอไม่อยากทนทรมาน จึงตัดใจ..ไม่ รักษา
> > >เธอนอนรอความตายอยุ่ตรง นี้..รอวันที่มัจจุราชจะมาพรากเธอไป
> > >แต่เสียงของนางพยาบาลกับคุณหมอก็ดังมากระทบประสาทของเธอ
> > >"หมอคะ..คนไข้อาการสาหัสต้องการเลือดด่วน ค่ะกรุ๊ปเอบีเนกาทีฟ"> >
> > >"ไม่มีเลือดเหลือในคลังเลยทำ ยังไงดี ต้องการด่วน"
> > >"โทรไปบอกคลังเลือดว่าต้องการ เลือดเอบีเนกาทีฟด่วยที่สุด..ให้นางสาวสายน้ำ เจริญ ใจ.."
> > >สายน้ำ...เจริญใจ...โชคชะตา เล่นตลกอีกแล้วสินะ...คนไข้เตียงข้างๆที่เธอไม่ได้ เอ่ย ปาก
> > >คำขอโทษให้คนๆนั้นฟัง



> > >"หมอคะ...ไม่ต้อง ค่ะ เอาลือดหนูไปได้ไหมคะ"
> > >"แต่..."



> > >"หนูขอร้องค่ะ..เกล็ดเลือดหนูต่ำก็จริงแต่หนุอยากช่วย ขอร้อง นะคะ เลือดของหนูอาจเป็นประโยชน์ >> > > >มากกว่านะคะ"
> > >
> > >นี่คือเสียงของตัวเธอเอง...ใช่แล้ว...เธฮเลือด กรุ๊ปเดียวกับสายน้ำ
> > >คนหนึ่งอยุ่ ส่วนอีกหนึ่งสูญสลาย...สายน้ำรอด เธอตาย...
> > >



> > >ภาพโรงพยาบาลดูเบลอๆ ความทรงจำเก่าๆผุดขึ้นมาราวกับฉายภาพยนตร์>
> > >ภาพหาดทรายสีขาว...เด็กสองคนเกี่ยวก้อย"เราจะเป็นเพื่นกันตลอดไป"> > >>
> > >ภาพเด็กสองคนคนหนึ่งล้มจากจักรยาน อีกคนพยุงทำแผลให้>
> > >ภาพเด็กคนนึงร้องไห้อีกคนเข้า มาปลอบ
> > >ภาพเด็กคนหนึ่งได้รับรางวัล เรียนดี อีกคนยิ้มแก้มแทบปริ
> > >ภาพเด็ก คนหนึ่ง..และอีกคนหนึ่ง เธอและสายน้ำ
> > >บบบบบบบบบบบบบบบบ...สัญญาณหัวใจขาดหาย พร้อมกับน้ำตาหนึ่งหยด
> > >ที่ รินออก จากดวงตาของสายฝน...> > >> > > สายน้ำ...ฉันอาจไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ
> > >แต่เธอ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
> > >เรายังเป็น เพื่อนกันเสมอ...ฉันจะเป็นเพื่อนของเธอ..ตลอดไป>
> > >สายน้ำฟื้นขึ้นมาพอรุ้ชื่อคนบริจาคเลือดก็ตา โต...และร้องไห้เมื่อได้รู้ว่าคน>
> > >ที่เธออยากจะขอโทษเช่น กัน..จากไปเมื่อนาทีก่อน...> > >> >
> > >จะสายไป ไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า เรายังเป็นเพื่อนกัน> >
> > >จะสายไป ไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า วันนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ> >
> > >จะ สายไปไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน> >
> > >จะสายไปไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า ฉันไม่เคยโกรธเธอ ฉันน่าจะเชื่อเธอ ตั้งแต่แรก>
> > >พี่เขาถูกจับแล้วล่ะ...ข้อหาพรากผู้ เยาว์ ข่มขืน แล้วฆ่า.. ถ้าไม่มีเธอป่านนี้ฉัน จะเป็นยังไง
> > >จะสายไปไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า ฉันขอบคุณ> > > จะสายไปไหมฝน..ที่ฉันจะบอกว่า ฉันขอโทษ
> > >จะสายไปไหม ฝน..ที่ฉันจะบอกว่า เธอกลับมาได้ไหม ฉันยกโทษให้เธอ เธอ ยกโทษให้ฉันนะ...ฝน...
> > >จะสายไปไหมฝน..ที่ฉันจะบอก ว่า ชีวิตฉัน..มีเธอเคียงข้างเสมอ ฉันดีใจนะที่เราได้เป้นเพื่อนกัน
> > >มันสายไปแล้ว ใช่...สายไปแล้ว
> > >สายฝนไม่มีวันกลับมาได้อีก...ราวกับกำแพงอิฐในใจสายน้ำพังทลาย
> > >สายน้ำร้องไห้ตลอดสามชั่วโมง...
> > >เพื่อน...คือ เพื่อน...เราจะเป็นเพื่อนกัน...ตลอดไป> > > > > ตลอดไป...