เรื่องเล่าจากทะเลทราย

ท่ามกลางทะเลทรายอันเวิ้งว้าง กระบองเพชรเล็กๆต้นหนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้น...

กระบองเพชรน้อยหยั่งรากลึกลงไปในพื้นดิน

ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆแทงยอดสูงขึ้นไปสู่ฟากฟ้า

วันหนึ่งๆผ่านไป อย่างไร้จุดหมาย

มีแค่ช่วงเวลาที่ได้คุยกับกิ้งก่าทะเลทรายเท่านั้นที่เหมือนจะทำให้เขาสนุกสนานขึ้นมาได้บ้าง

จนกระทั่งวันหนึ่ง...
สายลมใต้พักพาเอากลิ่นหอมหวนที่เขาไม่รู้จักมาก่อนมาด้วย

และไม่นาน
เมฆฝนก็ตั้งเค้า

สายฝนโปรยปรายลงสู่ผืนทรายกว้างใหญ่และซึมลงไปอย่างรวดเร็ว

กระบองเพชรน้อยเริงร่า

ดูดซับน้ำฝนที่ตกลงมาอย่างชื่นบาน

วันแล้ว วันเล่า ปีแล้ว ปีเล่าผ่านไป

กระบองเพชรน้อยเรียนรู้อะไรมากขึ้น

ตอนนี้เขาพูดภาษาลมได้แล้ว
เขาจึงไม่เหงาอีกต่อไป

สายลมที่เป็นเหมือนเพื่อนและแม่ในเวลาเดียวกันเล่าเรื่องต่างๆให้เขาฟังมากมาย

จนวันหนึ่ง
สายลมใต้พัดโชยอีกครั้ง...

กลิ่นหอมหวลที่บัดนี้กระบองเพชรรู้แล้วว่าเป็นกลิ่นทะเลนั้นยังคงเป็นเหมือนเดิม

ในขณะที่ต้นกระบองเพชรดูดซับเอาน้ำฝน
เขาก็รู้สึกชอบสายฝนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ยิ่งเมื่อได้คุยกันแล้ว
เขายิ่งรักสายฝนมากขึ้นอีก

จนวันหนึ่ง
เขาตัดสินใจที่จะบอกความจริงออกไป
หวังว่าจะได้รับคำตอบที่อยากจะฟัง
แต่เขากลับต้องพบกับความผิดหวัง

สายฝนคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น...

เขาเศร้าซึมไปพักใหญ่
ไม่มีกะจิตกะใจจะผลิดอกหรือแม้แต่จะดูดน้ำมาเลี้ยงลำต้น

สายลมกับกิ้งก่าทะเลทรายคอยปลอบโยนเขาเสมอมา
และก็ยังมีสายน้ำสายน้อย
ที่ไหลมามอบความชุ่มชื่นพร้อมๆกับปลอบโยนเขาเสมอด้วย

ไม่นาน กระบองเพชรก็กลับมาร่าเริงดังเดิม
เขากับสายน้ำพูดคุยกันถูกคอมาก
จนกระทั่งเขาพบว่า
เขาไม่ได้รู้สึกกับสายน้ำแค่เพื่อนอีกแล้ว...

ตอนแรกเขากลัวที่จะบอกไป
เพราะไม่อยากต้องเจ็บอีก
แต่สายลมบอกว่า
ความรู้สึกที่ไม่ได้สื่อออกไปให้เขารับรู้จะยิ่งอึดอัดกว่า
กระบองเพชรจึงตัดสินใจบอกออกไป

และคราวนี้เขาก็ไม่ผิดหวัง
เพราะสายน้ำก็รู้สึกเช่นเดียวกับเขา

จากนั้นมา
เขาก็สดชื่นขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
เขามีความสุขมาก
แต่แล้ว...

เมื่อถึงกลางฤดูร้อน
สายน้ำเริ่มถูกแผดเผาจนเกือบจะแห้งเหือดไป

ก่อนที่สายน้ำจะแห้งไปนั้น
สายน้ำบอกกับเขาว่า

ถึงแม้ว่า สายน้ำจะไม่ได้อยู่ข้างๆเขาแล้วก็ตาม
แต่สายน้ำจะยังรักและคิดถึงเขาอยู่เสมอ
ไม่นานนัก สายน้ำก็แห้งเหือดไป

แต่กระบองเพชรไม่เสียใจหรอก
เพราะเขารู้ว่า สักวัน สายน้ำน้อยๆต้องกลับมาไหลรินข้างๆเขาอีกครั้ง

และเขาจะรอ … รอจนกว่าจะถึงวันนั้น
วันที่ทั้งสองได้อยู่เคียงข้างกัน…อีกครั้ง...