พักหน่อย

ทุกครั้ง คุณเคยมีความจริงสิ่งที่ปิดบังไม่มีใครรู้
ไม่ว่าเรื่องจะเล็กหรือใหญ่
เก็บซ่อนไว้ภายใน
เจอใครก็ต้องทำเป็นเฉย
แต่ส่วนตัวนั้นอยากเปิดเผย
คือสิ่งที่ฉันนั้นเป็นอยู่

เป็นความจริงที่ไม่อยากให้มันเป็นจริง
ต่อให้ฉันนั้นทำทุกสิ่งเธอก็ไม่หันกลับมามองดู

อยากจะขอซักอย่าง
อยากขอร้องซักอย่าง
อยากจะขอให้เหลือหนทางให้ฉันนั้นเดินได้อยู่
โปรดอย่าถามกันเลย
อย่าเพิ่งถามฉันเลย
เรื่องราวของเราทั้งคู่

ไม่อยากจะพูด จะบอก
ไม่มีเหตุผลจะตอบฉันเองยังไม่เคยคาดคิด
ไม่เคยรู้
เขาไม่รักฉันแล้ว
คือสิ่งที่ฉันรู้

น้ำข้างในดวงตา
มันคอยเอ่อมาเวลามีคนถาม
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อไร
เหตุผลนั้นเป็นไง
อยากจะอยู่ลำพังเฉยเฉย
ไม่กล้าที่จะเปิดเผย
.เพราะฉันเองก็เสียใจอยู่

เพราะความจริงที่ไม่อยากให้มันเป็นจริง
ต่อให้ฉันนั้นทำทุกสิ่งเธอก็ไม่หันกลับมามองดู

อยากจะขอซักอย่าง
อยากขอร้องซักอย่าง
อยากจะขอให้เหลือหนทางให้ฉันนั้นเดินได้อยู่
โปรดอย่าถามกันเลย
อย่าเพิ่งถามฉันเลย
เรื่องราวของเราทั้งคู่

ฉันไม่รู้เกิดขึ้นเมื่อไร
ฉันไม่รู้ต้นเหตุเพราะใคร

ฉันไม่รู้ฉันผิดหรือไม่
ฉันนั้นยังไม่รู้

นั่งปลดปล่อยความคิด ไปกับลมกับฟ้า
ให้ใจที่มันอ่อนไหว จากความรัก ได้พักผ่อนคลายเสียบ้าง
จะได้ไตร่ตรองดูให้ดี สิ่งที่อยู่ในใจคั่งค้าง
ฉันควรทำอย่างไร กับรักที่ไม่มีทาง

อยากรู้ว่าจะมีใครไหม ที่มีความรักแล้วต้องเก็บเอาไว้
และเมื่อได้พบทีไร ถึงแม้ดีใจ ก็ต้องฝืนทำตัวเหินห่าง
ทั้งที่หัวใจอยากบอก แต่ก็ดูเหมือนมีอะไรมาขวาง
จะต้องทำอย่างไร กับรักที่(ไม่มีหนทาง/ทรมาน)

แม้จะรักเธอเท่าไหร่ ฉันก็ต้องคอยบังคับใจฉันให้เหินห่าง
ทั้งที่ใจตัวเอง อยากระบายให้เธอรู้บ้าง
และเธอสูงเกินจะใฝ่ เธอคงจะไม่สนใจในคนข้างล่าง
ที่เขาเฝ้ามองอยู่ ถึงแม้ไม่มีความหวัง

อยากรู้ว่าจะมีใครไหม ที่มีความรักแล้วต้องเก็บเอาไว้
และเมื่อได้พบทีไร ถึงแม้ดีใจ ก็ต้องฝืนทำตัวเหินห่าง
ทั้งที่หัวใจอยากบอก แต่ก็ดูเหมือนมีอะไรมาขวาง
จะต้องทำอย่างไร กับรักที่(ไม่มีหนทาง/ทรมาน)

แม้จะรักเธอเท่าไหร่ ฉันก็ต้องคอยบังคับใจฉันให้เหินห่าง
ทั้งที่ใจตัวเอง อยากระบายให้เธอรู้บ้าง
และเธอสูงเกินจะใฝ่ เธอคงจะไม่สนใจในคนข้างล่าง
ที่เขาเฝ้ามองอยู่ ถึงแม้ไม่มีความหวัง

จะต้องทำอย่างไร กับรักที่ไม่มีหนทาง

แม้จะรักเธอเท่าไหร่ ฉันก็ต้องคอยบังคับใจฉันให้เหินห่าง
ทั้งที่ใจตัวเอง อยากระบายให้เธอรู้บ้าง
และเธอสูงเกินจะใฝ่ เธอคงจะไม่สนใจในคนข้างล่าง
ที่เขาเฝ้ามองอยู่ ถึงแม้ไม่มีความหวัง

และเธอสูงเกินจะใฝ่ เธอคงจะไม่สนใจในคนข้างล่าง
ที่เขาเฝ้ามองอยู่ ถึงแม้ไม่มีความหวัง
ก็ได้แค่มองดู เพราะเขาทำได้เท่านั้น

ที่จริงก็รู้ไม่ใช่ไม่รู้ที่เราตกลงกัน
ว่าจะไม่ทักว่าจะไม่โทรจะไม่มาหากัน
แค่เป็นเพื่อน แค่เป็นเพื่อน
เราเป็นแค่คนที่เคยคบกัน

ที่จริงก็รู้ว่าเธอกับฉันคงไม่มีทางเลย
ไม่ควรจะคิดไม่ควรจะฝันให้กลับมาเหมือนเคย
คงไม่ได้ คงไม่ได้ รู้ว่าสายไปที่จะเยียวยา

แต่พอเจอหน้าเธอเมื่อไร มันลืมทุกที
ลืมไปว่าฉันต้องไม่รักเธอ

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม เหมือนคนที่เลอะเลือน

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม ฉันจำไม่ได้ว่าต้องลืม

ที่จริงก็รู้ไม่ใช่ไม่รู้ แต่มันต้องทำใจ
มันคงต้องใช้เวลาอีกนิดก็มันเป็นเรื่องใหญ่
เราเป็นเพื่อน เราเป็นเพื่อน
ท่องเอาไว้ภายในใจทุกวัน

ที่จริงก็รู้ว่าเธอกับฉันคงไม่มีทางเลย
ไม่ควรจะคิดไม่ควรจะฝันให้กลับมาเหมือนเคย
ก็มันยาก ก็มันยาก รู้ว่าสายไปที่จะเยียวยา

แต่พอเจอหน้าเธอเมื่อไร มันลืมทุกที
ลืมไปว่าฉันต้องไม่รักเธอ

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม เหมือนคนที่เลอะเลือน

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม ฉันจำไม่ได้ว่าต้องลืม

I haven't forgot
It's all just a plot (Coz baby girl I lied)
To say I don't love
To say I don't miss you
(Coz I don’t wanna try)

Coz now I got something to say
Please don’t turn away
If you walk out of my life
It's like taking my breath away

แต่พอเจอหน้าเธอเมื่อไร มันลืมทุกที
ลืมไปว่าฉันต้องไม่รักเธอ

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม เหมือนคนที่เลอะเลือน

(ทำไมไม่จำ) ฉันลืมไป
(ต้องไม่รักเธอ) ต้องห้ามใจ
(ต้องไม่รักเธอ) ฉันลืมไป
เหมือนความจำเสื่อม ฉันจำไม่ได้ว่าต้องลืม