..แค่บทความ..กับ..หัวใจของเรา..???

บางครั้งระยะทางที่ยาวไกล
ก็อาจทำให้เราเผลอหลงลืมความรู้สึกดีๆเล็กๆ
ที่เคยผ่านเข้ามาในช่วงหนึ่งของชีวิตเรา

...ในวันที่รอบข้างของเรามีคนมากมาย
ใครคนหนึ่งอาจกำลังยืนอยู่ในมุมเล็กๆ โดยที่ยังไม่ทันมีใครสังเกต
สายตาที่เหม่อออกไปอย่างไร้จุดหมาย
พยายามที่จะสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา
ไม่มีสาเหตุของการร้องไห้
...
ไม่มีสาเหตุของการเสียใจ
...

แต่คุณเคยมั้ย...
ที่รู้สึกเหงา...
ในขณะที่รอบกายคุณมีเพื่อนมากมาย

...ในแต่ละวัน เราตื่นนอนมาตอนเช้า อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
จัดการกับภาระกิจส่วนตัว ออกไปเรียน ไปทำงาน
ไปพูดไปคุยกับใครต่อใครมากมาย
เที่ยงก็กินข้าว เย็นก็กลับมา สะสางงานที่คั่งค้าง
เสร็จบ้างไม่เสร็จบ้าง
แล้วก็แปรงฟัน อาบน้ำ เข้านอน
ก่อนนอนก็คิดทบทวนเรื่องที่ผ่านไปในแต่ละวัน

คุณได้เจอใครบ้าง คุณได้คุยกับใครบ้าง
คุณได้ยิ้ม...ได้หัวเราะ...ได้ร้องไห้ให้กับใครบ้าง
แล้วไม่นานคุณก็หลับไป รอเช้าวันใหม่ที่จะมาปลุกคุณ

...นานหรือยัง...ที่คุณไม่ได้คุยกับตัวเอง

...นานหรือยัง...ที่คุณไม่ได้คิดถึงตัวเอง

การที่คุณคิดถึงตัวเอง มองดูตัวเอง สนใจตัวเอง
ไม่ได้แปลว่าคุณกำลังหลงตัวเอง หรือเห็นแก่ตัว
เพราะทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ทุกวัน ก็ล้วนเกิดได้ด้วยตัวคุณเอง

...ถ้าวันนี้คุณรู้สึกว่า โลกนี้มันเงียบ...
เงียบเสียจนต้องปิดหูเพราะไม่อยากได้ยินความเงียบนั้น
คุณลองนั่งคุยกับตัวคุณสิ...
ใช้เวลามากๆ กับชีวิตตัวเอง อยู่กับตัวเอง
ไปในที่ที่คุณอยากไป อยู่ในที่ที่คุณอยากอยู่
ที่ๆ ไม่มีใครรู้จักคุณ ที่ๆ ทุกคนต่างไม่รู้ถึงความเป็นมาของกันและกัน

"โอบกอดตัวเองบ้างในวันที่ไม่มีใคร"
"ปลอบใจตัวเองบ้างในวันที่ความรักเปลี่ยนไป"

บางทีความเงียบจะบอกอะไรดีๆ ให้แก่คุณ

-----------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------- 

    ตอนแรกนึกไม่ออกว่าจะ ตั้งทู้ให้แกแบบไหนน่ะปลาบู่  แต่ฉันชอบบทความนี้ว่ะแก  555
    .......จะบอกแกว่า  ไม่ว่าจะมีไรเกิดขึ้น  ฉันก็ยังอยู่ข้างๆๆแก....

    และ  ด้วยความเป็น "เพื่อน" ของเรา ต่างฝ่ายต่างคงเต็มใจที่จะช่วยเหลือ ปลอบโยน หรือให้กำลังใจ อีกฝ่ายหนึ่งเสมอ...และตลอดไป...


ที่มา: www.BlogGang.com